Met zes death en grind bands zou het in Doornroosje een avond worden met veel blastbeats en diepe grunts. Op het podium treffen we niet de minste bands aan, zo staan de Amerikaanse bands Immolation en het Braziliaanse Krisiun op het schema. Maar eerst is het de beurt aan het Nijmeegse Victimizer. Ze promoten hun nieuwe viertrack ep waarvoor ze nodige fans hebben meegenomen. Victimizer geeft vanavond een energieke show, de zanger rent van hot naar her en produceert een beestachtige grunt. In het nieuwe werk zie ik vooral veel beukende death metal en minder melodische lijntjes. Het sluit veel beter aan bij de kwaliteiten van de zanger, het staat de band beter en het publiek schijnt het daar ook mee eens te zijn.
Caedere is een Nederlandse death/grind band die ook een promo heeft gemaakt om een platenmaatschappij te verleiden. De mannen maken geen vernieuwende grind, de zanger heeft een erg diepe grunt en de drum is een blastmachine die om de zoveel tijd even van ritme veranderd. Het blijft toch vooral erg veel op elkaar lijken, en het publiek blijft ook akelig rustig. Dawn of Azazel is een death metal band uit Nieuw-Zeeland. Aan hun logo te zien maken ze een soort combinatie tussen death en black metal. De band oogt ook zo, maar schijn bedriegt. Deze band maakt neurotische death metal: het ritme is een vloeiende blast met abrupte onderbrekingen, waardoor je de draad kwijt raakt. Wat vooral bijzonder is aan de band is het feit dat de gitarist bijzonder goed onderlegd is, hij heeft veel neurotische likjes die af en toe aan Dillinger Escape Plan doen denken. Erg jammer dus dat je hem vrij slecht hoort, hierdoor raakt de muziek haar scherpe randje kwijt.
Het Belgische Leng Tch’e dat invalt voor Grave maakt een pure soort van grindcore in de lijn van Napalm Death, de grondleggers van het genre. Dit komt erop neer dat de muziek veel neurotische stukken heeft met een constante blastbeat waar de zanger met een diepe grunt doorheen zingt. Tussen deze stukken door vind je af en toe een lekker hard en meeslepend ritme dat tijdens deze show ook voor een aantal moshpitjes zorgt. Een zeer strakke band, maar wederom is het geluid te ruizig waardoor de strakke sound minder goed doorkomt. Het lijkt wel of het meerendeel van het publiek vooral is gekomen voor Krisiun, de brute death metal band uit Brazilië, en de nieuwe hype in de death metal wereld. Met hun onmetelijk snelle drum en strakke roffels, die door alle nummers heen rollen, verleiden zij het publiek.
De band wekt een flinke dronkemanspit op, die uiteindelijk op het podium plaatsvindt zodra de zanger daarom vraagt. De band valt zeker goed in de smaakt van het publiek vanavond, deze mannen hebben hun tour op een prettige manier afgesloten. Zoals ik al zei lijkt het alsof het publiek vanavond voor Krisiun is gekomen en niet voor de oude rotten in het vak. Dit zal deels te danken zijn aan het feit dat iedereen kapot is na vijf bands gezien te hebben, vooral na de spetterende show van Krisun.
Toch doet Immolation het vanavond niet slecht. Ze bouwen tesamen een grote geluidsmuur die menig man en vrouw overweldigt en die ook aanzet tot headbangen. Deze muur bestaat voornamelijk uit veel bas en double bass. Het geluid is de hele avond al matig geweest en dat is het nu nog steeds, maar deze band speelt zo strak dat het niet zo veel uitmaakt. De bekkenslagen knallen als geweerschoten door de zaal en om het nog spectaculairder te maken zwaait de zanger af en toe met zijn extreem lange haar. Je kunt zien dat deze mannen al langer in het vakken zitten, maar helaas worden ze aan het einde van hun tour niet beloond met een pit.