Gatecrash opent met ‘V-Flow’, een erg relaxed nummer dat goed past bij de sfeer op het strand. Langzaam kabbelen de tonen van de trompet over het strand. Ze lijken van ver te komen door de klank en de echo, maar zijn ook erg gemoedelijk en warm. Het licht golvende water van de Waal lijkt vandaag mee te deinen op de muziek van Gatecrash. Gatecrash wordt zo nu en dan wat feller. Een nummer als ‘Cats and Dogs’ is drukker en doet denken aan een druk strandfeest waar kinderen en dieren over het strand rennen en de ouders onbezorgd nippen aan een glaasje alcoholische drank. Vanavond zijn er dan ook redelijk wat ouders met kinderen aanwezig op het strand. Naast drukke en rustige nummers heeft Gatecrash ook wat donkerdere en sinistere nummers zoals ‘Prince of Darkness’ dat wordt opgedragen aan Miles Davis. Het basriffje in dit nummer klinkt lekker uitdagend en tegelijkertijd ook verraderlijk. Een blik naar de overzijde van de Waalbrug, naar de donkere stad met haar talloze lichtjes, doet het idee opkomen dat dit muzikale tafereel zich af zou kunnen spelen in de talloze donkere steegjes en bruine cafés. Gatecrash is een jazzband die niet in een hokje te plaatsen is. Ze maken sferische muziek die talloze gezichten lijkt te hebben. Door het suggestieve karakter van de muziek is het makkelijk om de klanken om te zetten naar metaforen die je vindt in de omgeving, maar toch lijkt het Waalstrand de ideale locatie voor deze relaxte jazz.