Het begint al meteen goed, als vlak voor aanvang van het optreden de stroom in de Drôhme uitvalt. Omdat Leafcutter John (of John Burton, zoals zijn moeder hem noemt) zich bedient van een laptop, moet de hele boel opnieuw opgestart worden. Dat dit alles niet helemaal naar wens is gegaan blijkt met name tijdens het eerste deel van de set, als Leafcutter John veelvuldig contact zoekt met de mensen van het geluid om een en ander bij te stellen. Echter, het zou te simpel zijn om deze technische mankementen de schuld te geven van het feit dat het optreden gerust als slaapverwekkend betiteld mag worden. Vanaf de allereerste noten stelt de band, die naast Burton vandaag bestaat uit zangeres Alice Grant, het geduld van het publiek danig op de proef. Tergend langzaam worden de nummers van met name het laatste album ‘The Forest And The Sea’ afgewerkt. Elektronische folkmuziek van het etherische soort, zullen we maar zeggen. Geen sprankelende melodietjes maar trage vocale uithalen over spaarzaam gitaargetokkel en computergebliep. Het wordt er dan ook bepaald niet drukker op in de tent. Bij gebrek aan beter vormt het nummer dat Leafcutter John ter plekke voor de aanwezigen componeert het hoogtepunt. Ten eerste toont hij er in ieder geval mee aan ballen te hebben, want om te gaan improviseren terwijl het nou allemaal niet bepaald geweldig loopt: je moet maar durven. En ten tweede is het zo ongeveer het enige nummer van de avond waar een beetje vaart in zit.