Op de dinsdagavond van de Affaire is het rustig op Club Voerweg. Eigenlijk erg jammer want er treden interessante lokale bands op. Een daarvan is General Electric Paradise. Met hun muziekstijl wordt de luisteraar continu de verkeerde kant op gestuurd. Muzikaal zit het allemaal dik in orde bij deze band. Het eerste nummer combineert wat electro-deuntjes met een wat Southern Rock-achtige gitaar riff, die doet denken aan een opgeleukte versie van Styx of REO Speedwagon. Hoewel de combinaties naadloos op elkaar aansluiten, levert het resultaat toch een enigszins geforceerd en misplaatst geheel op. Bij het volgende nummer levert de combinatie van stijlen meer succes op. Het is een trager nummer, dat beelden oproept van een postrock- en meer experimentele versie van de moderne rock van Coldplay of U2. Vooral het nasale stemgeluid van de zanger en de dominante stuwende bas doen hieraan denken. Rock en electro komen in dit nummer op een aangename manier samen. De setlist van de band wisselt het gehele optreden tussen geslaagde en minder geslaagde nummers. Dat is geen bezwaar omdat er muzikale grenzen worden verlegd, maar wel belangrijk om rekening mee te houden. Een ander punt is het aanprijzen van je cd. Dat mag met charme gebeuren en niet door te zeggen dat er erg goede nummers op staan. Dat mag het publiek natuurlijk altijd zelf beoordelen. Bescheidenheid siert immers de mens.