Een haat/liefde-verhouding met de jazz, zo omschrijven de bandleden van Brown vs Brown zelf hun geesteskind. Het gemêleerde gezelschap (2 Nederlanders, een Fin en een Oostenrijker) is al sinds 2004 bezig om overal toeschouwers totaal verbouwereerd achter te laten met hun opvallende combinatie en interpretatie van freejazz en traditionele rockstructuren. De gebruikte instrumenten zijn weliswaar redelijk traditioneel, maar het is wat ze eruit weten te persen dat grote indruk maakt. Vandaag in de prachtige, zonovergotene setting van het strandpodium bij Habana is het al niet veel anders. De grenzen van metal en jazz worden continu tegelijkertijd opgezocht via een intrigerende call and response. Daarbij geeft een curieuze mix van hypnotiserende repetitie en constante tempowisselingen je de indruk dat je midden in een enorme, duizelingwekkende draaikolk zit. Hoewel de composities zelf door hun ingewikkelde staccatokarakter hun geheimen niet direct prijsgeven, is het ook niet zozeer de structuur an sich dat het viertal zo boeiend maakt, maar de totale, overweldigende ervaring die je als luisteraar doormaakt. Steeds furieuzer klinkende jazz punk wordt moeiteloos afgebroken en omgewisseld naar een donkerder, onderkoeld geluid, om vervolgens weer in een stroomversnelling te raken naar een volgende climax in het immer durende gevecht tegen de heilige huisjes. Terwijl in de achtergrond de gebruikelijke Zon, Zee & Strand-pret rustig doorgaat, is het voor de muziekliefhebber in elk geval prima toeven bij het strijdtoneel van Brown vs Brown vandaag.