Een sympathieke band is het sowieso, Au Revoir Simone. Drie timide dames die, slechts bewapend met enkele keyboards, een tamboerijn en nog wat digitale snuisterijen, het moeten opnemen tegen het publiek in de Drôhme-tent. Als dat maar goed gaat… De eerste paar nummers van de set doen vermoeden dat de bedenkingen vooraf niet helemaal ten onrechte waren. Amusant is het zeker, maar het tempo ligt redelijk laag en de fluisterzang van Erika Forster, Annie Hart en Heather D’Angelo komt nog niet helemaal goed uit de verf. Gelukkig worden er na een paar nummers wat meer dansbare beats uit de kastjes getoverd. En dan blijkt dat Au Revoir Simone gewoon erg leuke liedjes kan maken. Suikerzoet, dat wel, maar op de betere momenten erg aanstekelijk. Helaas wordt tegen het einde van de show het tempo weer wat gematigd, en dan klinkt de band toch wel wat eentonig en saai. De presentatie van de dames is geheel conform de muziek. Verlegen wordt na elk nummer het publiek bedankt voor de enthousiaste reacties. De ietwat statische houding op het podium draagt wat dat betreft alleen maar bij aan de uiterst schuchtere maar sympathieke uitstraling van de band. Tel daarbij op de meelijwekkende mededeling dat Heather D’Angelo ziekjes is en de meer dan innemende glimlach van zangeres Erika Forster en je hebt het publiek voor je gewonnen.