Wanneer de geest alleen maar bezig is met het bewandelen van nieuwe muzikale paden, is het voor hem een straf om weer terug te gaan naar waar hij vier jaar geleden liep. De live-set van Animal Collective is dan ook geheel geschreven voor deze tour. Oude nummers zijn nauwelijks te ontdekken en gitaren ontbreken volledig. Avey Tare, Panda Bear en Geologist laten een verrassende set horen waarin een paar Roland 303s, wat minimale drums, mixers en minidisks de hoofdrol spelen. Wanneer je ervoor kiest geen enkele gitaar mee te nemen, terwijl die op de twee best gewaardeerde cd’s (‘Sung Tongs’ en ‘Feels’) een zeer belangrijke rol spelen, dan moet je wel iets brengen wat hieraan kan tippen. Dat kan de elektronica van de heren duidelijk niet. Sporadisch zeer goede passages worden afgewisseld met langdradige, repetitieve, weinig om het lijf hebbende sequencies. Niet de apocalyptische, gelaagde freakfolk (ook wel: Beach Boys on acid) waarmee ze in- en outsiders eerder verrasten. Niet het zo vernieuwende, vervreemdende geluid, wat je ook nog eens aan kan zetten op feestjes. Het publiek loopt dan ook langzaam weg. Op zich natuurlijk niet vreemd met een dergelijke experimentele band voor het toch redelijk mainstream publiek op de Affaire, maar had de band voor het oudere, betere repetoire gekozen, dan hadden ze zeker in Nijmegen nieuwe harten gewonnen en oude harten tot extatische hoogten kunnen brengen. Nu gebeurde dit allebei niet. Hier had meer in gezeten.