Merleyn is er altijd als de kippen bij als er regionale bands in de landelijke belangstelling staan. Eind december wonnen Silence is Sexy en Roos(beef) ieder een finale van de Grote Prijs van Nederland. Twee maanden later waren ze samen in Merleyn te bewonderen. Afgelopen vrijdag speelden Elstar en Monokraft in Merleyn, anderhalve maand nadat deze bands nummer één en twee waren geworden in de Local Heroes verkiezing van LiveXS.
Monokraft bijt het spits af met hun melancholische indierock. De band heeft sterke songs, die degelijk in elkaar zitten. Soms iets té degelijk. Veel van de nummers hebben ongeveer dezelfde opbouw: een rustig begin met een bombastischer einde. Zanger Coert heeft een prettige stem en weet het gevoel van de nummers goed over te brengen door te spelen met volume en expressie. Meestal een beetje somber en meeslepend, soms blij, bijvoorbeeld wanneer de band een uptempo nummer speelt over een superheld.
De instrumentale tussenstukjes zijn een prettige afwisseling, maar duren soms te lang. De toetsenist speelt naast toetsen ook nog eens gitaar, maar voegt weinig toe aan de twee andere gitaren van de leadgitarist en de zanger. Dat is jammer, want juist met zijn keyboard verrijkt hij de muziek. Hang die gitaar aan de wilgen en wees lekker creatief op je toetsen! Toch bewijst Monokraft een stel sterke liedjes in huis te hebben. Nog even een scherper randje toevoegen en de Local Heroes tour kan niet meer stuk.
Elstar tapt uit een ander vaatje en laat meteen een glimlach verschijnen. De band is al te horen op 3FM en Kink FM en dat is volledig terecht. Het vijftal speelt vrolijke popliedjes, maar vergeet niet om soms eens lekker te rocken. De stemmen van zangeres Simone en zanger Mark klinken afzonderlijk van elkaar gewoon goed, maar niet heel bijzonder. De echte chemie ontstaat als ze samen zingen. Hun stemmen kleuren prachtig bij elkaar en op die momenten sta je ademloos te luisteren. Bassist Simon zingt de refreinen ook nog mee en maakt daarmee het geluid compleet. De drummer zorgt voor een stuwend ritme en de gitarist scheurt er soms stevig op los.
Elstar doet een beetje denken aan een versterkte versie van the Shins. Ze zorgen in elk geval voor hetzelfde zomerse gevoel. Soms ligt zelfs ineens een snufje Abba op de loer. Tijdens het optreden bekruipt me het gevoel dat het 'oeh-la-la-la'-gehalte wel erg hoog is en begint te vervelen. Tegelijkertijd kan ik de neiging om al die 'oeh-la-la-laas' luidkeels mee te brullen nauwelijks onderdrukken, dus zo vervelend zijn ze ook weer niet. Elstar klinkt, sorry voor de flauwe omschrijving, fris en fruitig. Tijdens de toegift staat de halve zaal te swingen. Elstar bewijst een terechte winnaar te zijn van Local Heroes en is rijp om geplukt te worden door het grote publiek.