Het was zo'n typische zonnige zondagmiddag. Trianon had de geveldeuren wijd open, binnen was het koel en gezellig druk. Kinderen renden rond, dronken fristi en appelsap uit net zo'n glas als mama haar witte wijn. Familie en vrienden hadden zich verzameld voor het optreden van JSPR, de Nijmeegse singer/songwriter die vandaag zijn nieuwe eigen-beheer-single 'Coming home' zou gaan presenteren. Al met al was het iets te knus voor de anonieme recensent, die haar best deed om op te gaan in de massa. Het scheelde niks of ze had ook een koter op schoot, zeg maar. Hoe dan ook, het was de moeite. Jasper Merle presenteerde zich deze dag voor het eerst met zijn vieren. Naast de vertrouwde bassist en gitarist ditmaal ook een drummer. Bij optredens van JSPR solo leek hij iets te missen, maar met de band lijkt de puzzel compleet. Er werd flink uitgepakt met klinkende tweede stemmen, wahwah, slide a.k.a. colaglas, verrassende percussie en fijne basloopjes. Zulke talentvolle muzikanten zijn dun gezaaid. En bovenal, ze spelen goede nummers. Moet u dan meteen naar de iTunes Store om zijn werk betaald te downloaden? Ja, want goede muzikanten die hun hele leven in het teken van muziek maken hebben staan, moeten worden beloond. En toch is er altijd weer een 'maar'. JSPR is namelijk een munt op zijn kant. Het kan twee kanten op. Neem zijn cover van Mad World. Gary Jules deed hem akoestisch, Tears for Fears koos hi-fi. En JSPR, nou ja, die zit er dus net tussenin. De single 'Coming home' beklijft, maar doet ergens aan denken. En waar eigenlijk die koude rilling had moeten komen, bestel je nog maar rosétje. Het voelt te vrijblijvend, grijpt je niet bij de strot. Van schrijvers zegt men dat ze een verrot leven moeten hebben gehad om te kunnen presteren. Misschien is dat met muzikanten hetzelfde. Want deze deuntjes klinken te logisch, te mooi, te Disney.