De Vierdaagsefeesten - The Chap mist de vrouw

Het Londens viertal is in Nijmegen slechts een drietal

Jenneke Harings, ,

Het programmaboekje van de Affaire kondigt The Chap aan als een viertal dat 'grossiert in krautrock, electro, grooves, new wave en veel eigenzinnigheid'. Wij stonden er om kwart voor negen klaar voor, maar misten toch duidelijk het vierde bandlid.

Het Londens viertal is in Nijmegen slechts een drietal

Kwart voor negen blijkt te vroeg voor het optreden van The Chap. De houten vlonders voor Saddlespan, de grootste tent op het Valkhof, zijn voornamelijk leeg; een enkele bezoeker gebruikt de lege ruimte als doorgang, een andere die speciaal is gekomen voor het drietal - waar is Claire Hope, die normaal de toetsen beroert? - blijft wat weifelend achterin. Presentator Gideon maant de mensen tot stilstand met zijn stem, The Chap probeert dat met een openingskakafonie van geluid op viool, gitaar en drum. De band loopt mee. Na deze verwarrende eerste minuten, waarin voorman Johannes von Weizsäcker het aanwezige publiek met wapperende handjes - ja, zijn elastieken lichaam blijkt ook later geschikt voor maffe moves en lachwekkende bewegingen - wat verder naar voren probeert te krijgen, begint The Chap met de liedjes zoals ze horen en sommige van de aanwezigen ze ook kennen. De opzwepende liedjes 'Baby, I'm hurt'n' en 'I am oozing emotion' van 'Ham', de geweldige, tweede plaat van het viertal. Maar ook 'Remember Elvis Rex', 'I got flattened by a pig farmer' en 'Why don't you hit me back', de beste liedjes van het eerste album, 'The Horse'. Bovendien speelt The Chap een cover - 'Who knows who wrote this song, wins an electric guitar' - en enkele nieuwe liedjes. The Chap brengt een mooie mix van gitaren en elektronische beats, en de zanglijnen, vaak tot in lengte van het lied repeterende teksten, van alle drie de jongens zijn prima op elkaar afgestemd. Toch denk ik dat de afwezigheid van de toetseniste de band geen goed doet. Niet alleen haar zang wordt gemist, maar de nadruk lijkt wat meer te liggen op het gitaarspel van de jongens dan op de elektronische gekkigheidjes die The Chap zo bijzonder maken. De gebbetjes van voorman Von Weizsäcker compenseren dat gemis voor een deel, maar niet helemaal. Toch is het geheel geplakt in een prima setlist voor de Affaire, in elk geval goed genoeg om naarmate het optreden langer bezig is, wat meer mensen voor het podium stil te laten staan en iets later zelfs te laten dansen. Al zijn dat er eigenlijk te weinig. Dat zal met het tijdstip te maken hebben. Foto's: Geert Oldenmenger en Mike Nicolaassen (Van dit optreden zijn opnames gemaakt. Beluister ze op de landelijke 3VOOR12. Gebruik de link rechts onderaan.)