Zodra Nighthawks at the diner begint, lijkt iedereen gegrepen door het zuidelijke sfeertje dat deze band voortbrengt. Lekker relaxt en niet te overheersend. Veel mensen gaan zitten en zijn bezig met andere dingen dan naar het optreden kijken. We zien dan ook geen band die keihard op de voorgrond speelt, maar eerder een band die je op de achtergrond hoort en die geleidelijk toch wel je aandacht trekt door de zeer begaafde muzikanten die op het podium staan. Zanger Rood heeft een lekkere rauwe sound die soms wat weg heeft van mannen als Joe Cocker. Een mooie drankstem die zeer goed functioneert in de fijne jazzstroom die de band over het Waalpark laat waaien. Het programmaboekje vermeldt Nighthawks at the diner ft. Maud. Op het moment dat zij opkomt is meteen duidelijk dat er een aantal mensen speciaal voor haar is gekomen. Maud heeft een fijne en goede zangstem, maar niet één die iets toevoegt aan deze band. Zodra Rood weer begint, wordt dit contrast nog duidelijker. Hij heeft zich weer even op kunnen laden en gooit weer alles in de strijd om het publiek te vermaken. Deze band heeft een fijne sfeer laten hangen in het Waalpark. Met hun relaxte en soms wat zuidelijke jazzsound hebben ze deze avond een flink aantal mensen vermaakt. En het is niet storend dat Nighthawks at the diner niet duidelijk op de voorgrond staat. Dat is namelijk lang niet altijd nodig om een publiek bezig te houden. Foto's: Geert Oldenmenger