Het is bijna Thanksgiving, je moet nog achthonderd miles naar huis toe. Je weet niet of je het op tijd redt. De highway is lang, recht, eentonig en schier oneindig. De weinige tegenliggers die je ziet, zitten met dezelfde gehaaste blik achter het stuur. Je doet de radio maar weer aan en put kracht uit de muziek die uit de luidsprekers schalt. Dat is het gevoel dat je bekruipt als je luistert naar El Pino & the Volunteers. Deze band heeft de eer om de Affaire dit jaar af te trappen. Op het Ooijzicht-podium speelt het vijftal Americana van de zuiverste soort. De mooie nummers worden gemaakt met drums, bas, electrische gitaar, akoestische gitaar en afwisselend steel guitar, banjo en accordeon. De stem van de zanger past precies in het plaatje - warm, maar toch helder. De gitarist en de bassist zorgen voor een mooie samenzang. De band heeft niet voor niets getekend bij het Excelsior-label. El Pino biedt een mooie mix tussen rustige en uptempo nummers. Bij die laatste waan je je op de ranch, wil je meteen je cowboyhoed opzetten en op een stier klimmen. Bij de rustiger nummers zit je weer eenzaam in je auto. Ondanks een enkele gitaarsolo vliegt de band nergens uit de bocht, maar dat hoort ook niet bij dit soort muziek. El Pino & the Volunteers doet het prima bij jong en oud, en is daarmee een lekkere opener van de Affaire. Yihaa! Foto's: Geert Oldenmenger