De swingende wereldreis van Hotel

Voor een prikkie van de Balkan naar Brazilië en via Spanje weer terug

Thomas Almanza, ,

De wereldband Hotel met voorman Arjen Amin, een chefkok zonder vaste keuken en met koks uit alle windstreken. Geef hem Kroatië en Mexico en er wordt wat heerlijks gemaakt. Vrijdag zorgde Hotel voor een wereldavond in Kultuurhuis Bosch. Zowel in letterlijke als in figuurlijke zin.

Voor een prikkie van de Balkan naar Brazilië en via Spanje weer terug

Wereldmuziek en gastmuzikanten uit verre landen, het lokte mij naar Kultuurhuis Bosch vrijdagavond 13 mei. Maar toen ik daar aankwam op de aangegeven tijd, was ik een van de weinige enthousiastelingen. Was het vertrouwen van de Arnhemmers in wereldmuziek verloren gegaan? Ikzelf had nog nooit van de band gehoord. Na een half uur vroegen een paar angstige bezoekers of ze niks gemist hadden. Ik nam de opluchting waar toen bleek dat het nog wel even zou duren. Ik wachtte maar geduldig af. Na ruim twee uur werd de rustige zaal een bruisend geheel. Ik vroeg aan een bekende die het al eerder gezien had wat mij te wachten stond: "Geweldig, écht geweldig! Ik denk niet dat je dit hier eerder gehoord hebt." Hij stond al dansend te vertellen wat er zo ging gebeuren. "De Nederlandse Buena Vista Social Club. Alleen dan met wereldmuziek!" Dat beloofde wat. En het werd ook wat. Aangevuld met geweldige gastmuzikanten nam Hotel de bezoeker mee op wereldreis. De eerste opvallende gastmuzikant was de kleine Coyote uit Mexico. Met vrolijke kracht en overtuiging begeleidde hij de band het hele concert met zijn akoestische gitaar en zijn stem. Deze aanvulling deed vooral denken aan Calexico, maar met de sterke stem van Amin en de Spaanse kreten van Coyote was de overtuiging veel groter. Halverwege het concert werd de Kroatische Branko geïntroduceerd. Hij speelde ook met stem en akoestische gitaar. Zijn invloeden kwamen uit de Balkan. De meer dramatische zang en het rustigere gitaarspel bracht een passende variatie in het optreden. De band had deze muzikanten gevonden door wereldjamsessies te organiseren. Zo ontstond de rijkere smaak. Er werd gedanst en met volle aandacht geluisterd. Er werd gezongen in het Engels, Spaans, Portugees en Kroatisch. De saxofonist gaf nog een performance met twee saxofoons tegelijk en de zanger en drummer speelden af en toe mee op de accordeon. Als muziek een gerecht was, dan zou Hotel een restaurant zijn dat zich over de wereld verplaatste om overal de wortels voor de perfecte soep te zoeken. Over een maand vertrekken ze naar de Balkan voor een tour. Niet alleen om zichzelf te presenteren, maar ook om daar te spelen met muzikanten uit de Balkan. Als ze terug komen staat ons dus weer wat nieuws te wachten. Ik raad zeker aan om dan een keer bij Hotel te gaan kijken. Muziek en mensen zoals die er vaker zouden moeten zijn.