De fans van Zwerfhond mochten als eerste uit hun bol gaan tijdens deze vierde voorronde van de Roos van Nijmegen. De Nederlandstalige band maakt vrolijkklinkende, scherpzinnige liedjes over het leven en - vooral - vrouwen. De tekst staat voorop in dit gezelschap en daarom was het jammer juist die soms slecht te verstaan was door de traag startende techniek. De keuze voor Nederlandstalig is gewaagd, maar het past wel bij het genre.
Zwerfhond liet deze avond zien dat ze goede muzikanten zijn, die niet bang zijn voor uitstapjes naar jazz, Rolling Stones of bubblegum. Geen behoefte aan een leidraad, laat maar lekker zwerven die jongens. Zingen is niet het sterkste punt van de zanger, maar met veel gevoel teksten overbrengen des te meer, en daar is hij bijzonder gedreven in. Zijn hoekige bewegingen maken het geheel af. Een ware antiheld op het podium.
Daarna volgden de mannen en vrouw van Ad Lib. Zij trakteerden ons op een flinke portie blanke ska-reggae uit het Nijmeegse land. Het podium stond bomvol met mensen en instrumenten, maar dat weerhield de bandleden er niet van mee te swingen met de eigen muziek. Ze hadden er overduidelijk plezier in en dat sloeg over op het publiek. Stilstaan was een duidelijke no-no. Sterretjes werden rondgedeeld en er ontstond een klein feestje op de dansvloer.
Het bleef allemaal een beetje braaf, maar kwalitatief stond het als een huis. De percussionist had een berg speeltjes meegebracht en leukte samen met de keyboardspeler de boel op met fijne fluitjes, tokkeltjes en samples. Reggae is nou eenmaal reggae, maar hierdoor verdiende de band net een heel klein originaliteitprijsje.
Ten slotte betreedt The Pax het podium met hun krachtige, melodieuze New Yorkse rock-'n-roll. The Pax, wie kent ze niet? De lokale media spreken enkel lof over deze jonge honden. Misschien zijn ze niet reuze origineel, maar een goed Strokesnummer schrijven is niet makkelijk. Ze blijken grote kanshebbers voor de finale: muzikaal, jong en beloftevol. En een stel good looking guys op de koop toe. Helaas zijn ze zich hiervan maar al te bewust.
Op het podium spelen ze hun artiestenrol en die komt weinig innemend over. Het leidt zelfs af van de muziek. De kinnen gaan zo hoog de lucht in dat verder naar boven tot achterover vallen zou leiden. Het slecht bij stem zijn van de zanger verergert het nog een stukje. Wie door deze attitude heen kijkt, wordt beloond met een sterk en erg strak gespeeld optreden. Het was een afwisselende avond met vele stijlen.
Op originaliteit scoort geen van de bands hoge ogen, maar op kwaliteit en professionaliteit des te meer. En in hoeverre kan een band in een bestaand genre nog origineel zijn? Invloeden en vergelijkingen met andere bands komen altijd snel naar boven. Deze bands zien we graag terug in de finale. Hopelijk denkt de jury er ook zo over. Foto's: Mike Nicolaassen