Nirika werd in 2002 opgericht. Na vier maanden hard werken, nemen ze de eerste demo op: 'Mirror'. In 2003 wint de band de finale van de Roos van Nijmegen en wordt derde in de Music Awards Gelderland. Nu ligt er het eerste complete album, uitgebracht in eigen beheer. De cd heet Nirika en bevat negen nummers: ruim 51 minuten muziek. Of eigenlijk zijn het zes nummers met drie korte instrumentale intermezzo's. (Twee van de nummers zijn gratis te downloaden van Nirika's website.) Het is een spannend album dat bij elke draaibeurt beter wordt. Tijdens bijvoorbeeld een avondje achter internet draai je de cd zomaar twee of drie keer achter elkaar zonder dat die verveelt. De nummers zijn goed opgebouwd en meeslepend. De ritmesectie (Marc van Gaal op drums en Cliff Koolman op bas) zet een stevige basis neer. Met donkere en repeterende riffs zorgen ze voor een duistere sfeer en door diverse ritmewisselingen geven ze verrassende wendingen aan de nummers. Gitarist Stefan van Gaal vult die sfeer in met gedreven gitaarwerk. Zanger Bas Postma heeft een volle stem en zingt en schreeuwt met overgave. Tijdens het optreden in Doornroosje in september kwam Bas soms net iets te kort om te overtuigen, maar op dit album heeft hij daar geen last van. Zijn stem heeft iets weg van Eddie Vedder van Pearl Jam, terwijl de muziek erg op die van Tool lijkt. Geen makkelijke kost dus, die muziek van Nirika. Maar als je het de tijd gunt en de cd een paar keer luistert, begrijp je hem steeds beter en nestelt hij zich in je hersenpan. Dat komt ook door de productie van het album. Voor een album dat in eigen beheer is uitgebracht, klinken de opnames professioneel. Al met al heeft Nirika gewoon een erg goed debuut afgeleverd dat boeit en verrast. Is er dan helemaal niets te klagen? Natuurlijk wel: een aantal nummers wordt wel erg lang opgerekt en de schoonheid van een nummer als 'The Prophecy' begrijp je waarschijnlijk pas echt als je knetterstoned op de bank zit te luisteren. En af en toe krijg je het idee dat Nirika wel érg graag op Tool wil lijken. Bij een tweede album nog wat meer eigen smoel en alles komt goed!