The Pax maakt opwindende rock-'n-roll in de traditie van hun muzikale helden The Strokes en Guns N' Roses. Achter de bandnaam hoeft geen diepere betekenis worden gezocht. De naam is simpelweg gekozen omdat het goed bekt. Over de podiumpresentatie is beter nagedacht. "We houden van bands die ergens voor staan!" In de redelijk bevolkte Gonzo opent The Pax sterk, met eigen nummers als 'So alone' en 'Capuccino' en de heerlijk uitgevoerde cover 'Never be clever' van Herman Brood. Er staat een opvallend zelfverzekerde band te spelen, ondanks de nog zeer jeugdige leeftijd van de bandleden. De jongens hebben lef en stralen dat ook uit. Minpunt blijft dat ze nog te veel teruggrijpen op de al genoemde inspiratiebronnen. Bij het nummer 'Five seconds late' ligt de vergelijking met The Strokes bijvoorbeeld wel heel erg voor de hand. Zanger Peterson Pax heeft het al vaker gehoord. "Maar wij onderscheiden ons van The Strokes door de meerstemmige zang bij een aantal nummers." Door een enorme gedrevenheid én een verrassende coverkeuze - onder meer 'Get off of my cloud' van de Stones - blijft de band live echter moeiteloos overeind. Dat het 'Pax-effect' na een uurtje is uitgewerkt ligt dan ook niet aan de band zelf. Als de keuze aan The Pax is, leveren ze het liefst een compacte en dampende set van zo'n drie kwartier af. Maar soms gelden andere belangen. Voor een zaaleigenaar is het namelijk aantrekkelijk om een band (iets) langer op te laten treden. Na vijf kwartier wordt het concert met 'Do it' overigens wel op een prima wijze afgesloten. De toekomst van de jonge-hondenband ziet er vooralsnog rooskleurig uit. Voorwaarde is wel dat de band zich blijft ontwikkelen en zich meer op een eigen sound gaat richten. In juni verschijnt de volgende demo van The Pax, met 7 à 8 nieuwe nummers. Met de belofte dat er meer balans tussen de langzame en snellere nummers komt, zetten ze de volgende stap in het groeiproces van de band.