Wie beter dan twee frisse jonge muzikanten kun je laten reflecteren op de culturele wereld waar ze zich momenteel in bewegen? Drummer/projectleider Wytse Dijkstra en muzikant/producer Jochem Knoef zullen maandelijks om en om hun gedachtenspinsels, overpeinzingen en mening op papier zetten aangaande de Friese popscene. Wat is hun in die zin opgevallen de afgelopen maand, waar liepen ze tegenaan of waar kregen ze energie van?

Het onversterkte feestje

Tijdens de afgelopen editie van Welcome to The Village was er een podium dat het hele weekend lang onversterkte optredens ten gehore bracht. Het podium was speciaal gebouwd voor de artiesten in residentie uit Noord-Ghana, en daarom ook in Ghanese stijl gebouwd. Met hun traditionele instrumenten als de Kologo, een tweesnarige luit met een kalebas als klankkast, werden de avonden gevuld met intieme optredens en afgesloten met dansbare muziek ondersteund door Afrikaanse percussie. Het onversterkte feest in de Bongobar ging samen met de silent-disco het langst door in de festivalnacht, omdat er door de gemeente verboden werd na twaalf uur versterkt geluid te produceren.

Festivaldagen afsluiten met een onversterkt feestje. Dat is in het huidige festivalklimaat haast ondenkbaar, waar normaliter door wordt gedenderd op elektronische beats en dreunende bassen tot in de vroege ochtend. Hoe meer subwoofers, hoe beter. 

Festivals in de Groene Ster hebben het zwaar. Al geruime tijd legt een pretentieuze stichting het juridische vuur aan de schenen van elke evenementenorganisatie die het gras van de Groene Ster durft te betreden. Psy-Fi heeft aangekondigd weg te gaan uit Leeuwarden door de toenemende regels en bureaucratie, Welcome to the Village heeft met vergunningen en ontheffingen haar openingstijden en bijbehorend geluidsniveau drastisch moeten inperken. Elke doorgewinterde festivaltijger zou wel tot een uurtje of 4 willen doordansen bij een muziekgenre en podium naar keuze. Door gemeentelijk beleid wordt het festival om middernacht geamputeerd, omdat de Zuid-Siberische blauwstaartmerel haar slaapliedjes anders niet kan voordragen aan het nageslacht.

Toch bood deze beperking ruimte voor nieuwe ervaringen. Tijdens de onversterkte avonden werden de voorvaderen van de Ghanese artiesten luidkeels opgeroepen, om de lokale festivalgangers onder te dompelen in een cultuur die normaliter ver van het Friese bed staat.

Er was niet alleen Afrikaanse muziek te bewonderen in de Bongobar. Op de zondagochtend werd er een klankschaalsessie gehouden door Katherina Bornefeld, drummer van The Ex. Tijdens de klankschaalsessie komt een familie kraaien van dichtbij inspecteren. Eentje komt extreem dichtbij om te zien wat voor gong Katherina aan het bespelen is. De kraai deint wat mee op een gespannen touw. Ik kijk de kraai aan en er volgt een tevreden knikje, wederzijds. Na de rustgevende klanken van schalen en cymbalen lopen de kraai en ik een blokje om en hebben we het even over de festival-perikelen in de Groene Ster. ‘Kijk’, begint de kraai,’ het gaat ons niet om: “dit is natuur, dit is van ons, dus tyf een eind op met je muziek, je podia en je bier.” Nee we weten wel beter; we zien jullie dag in dag uit rondvliegen in jullie auto’s en treinen, jezelf een slag in de rondte werken om een inkomen te genereren voor jullie families. Dan is het niet gek om in de zomer van dit soort gelegenheden gebruik te maken en te ontspannen, met elkaar, met cultuur in de natuur. Ik heb het idee dat een mens niet meer nodig heeft dan dat. Alleen onze wens is: houd het netjes. Ook als er geen festival is.’

Wow, dacht ik. Kraaien zijn inderdaad slimmer dan ik dacht. Na ons gesprek dacht ik terug aan het festival, dat al een paar jaar niet meer werkt met wegwerp-plastic bekertjes, ervoor zorgt dat het terrein na afloop van het evenement een opknapbeurt krijgt en er gras op plekken nieuw wordt ingezaaid als dat nodig is. Een festival inperken om duurzaamheidsoverwegingen terwijl het festival zelf voorop loopt in duurzame ontwikkelingen, geeft een bittere nasmaak. Gelukkig vervaagt de bittere nasmaak bij de herinneringen aan de Bongobar, waarin de Afrikaanse klanken de blanke heupjes deden wiegen en we allemaal wat dichter bij elkaar kwamen.

BIO

Wie: Jochem Knoef
Leeftijd: 25 jaar
Woont in: Leeuwarden
Studie: Academie voor Popcultuur (gediplomeerd)
Waar je hem van zou kunnen kennen:
Jochem Knoef is afgestudeerd aan de Academie voor Popcultuur. Vanuit Leeuwarden werkt hij onder de naam Onna Limb als muzikant/producer en bracht hij een gelijknamig album uit als afstudeerproject. Samen met collega-muzikanten en andere kunstdisciplines werkt hij in verschillende settings, in opdracht of autonoom. Voorheen actief in The Future's Dust, nu speelt hij in de band Woe Blind Birds.

Zo, Wytse... En nou jij weer!