Niels Lahuis kennen de meeste mensen in Leeuwarden en omstreken als oud-hoofdredacteur van 3voor12/Friesland. Per 1 januari 2015 vindt hij het na twee jaar dienst, tijd voor vers bloed in de redactie en besluit hij te stoppen. Gelukkig heeft hij nog genoeg mooie projecten waar hij zijn liefde voor muziek en schrijven kan combineren. Hij is popjournalist bij OOR, Musicmaker en de Moanne, houdt zich zeer intensief bezig met de PR van de Popronde in Leeuwarden en werkt eveneens als vrijwilliger voor Friesland Pop. 

 

De zoektocht naar muziekliefhebbers en de voorliefde voor vinyl, brengt mij op een willekeurige maandagavond in de woonkamer van Niels. Hij staat voor zijn kast met een bescheiden verzameling albums en ik zit op de bank naar hem te luisteren. De albums staan allemaal keurig op alfabetische volgorde en gedurende een uur haalt hij één voor één de lp’s naar voren. Bij een aantal albums staat hij wat langer stil en vertelt hoe hij aan de lp is gekomen, of welke sentimenten kleven aan het album. 
 

Het eerste album waar hij uitgebreid bij stil blijft staan is te vinden onder de ‘C’. Hij duwt het album Push The Sky Away uit 2013 in mijn handen. “Ik heb heel veel met Nick Cave. Dit vind ik wel één van de mooiste albums qua vormgeving die ik heb en ik vind het album op dit moment de mooiste plaat ooit gemaakt. Die plaat bouwt op naar ‘iets’, maar dat iets komt maar niet. En dan zit Nick Cave er doorheen te zingen met die prachtige, gruizige stem van hem. Dat vind ik fantastisch”, vertelt hij. 

“Oh, dit vind ik ook geweldig. Dit zijn de Desert Sessions, een initiatief van Josh Homme na het stoppen van Kyuss om de leegte wat op te vullen. Het zijn opnames van jamsessies met muzikanten van bijvoorbeeld Soundgarden, Monster Magnet, Kyuss en uiteraard leden van Queens Of The Stone Age. Alle opnames vinden plaats op de Rancho de la Luna en ik vind het te gek. Er zijn tien albums en ik heb nummer drie en vier. Het eerste nummer van deel 4 - The Gosso King of Crater Lake - word ik heel blij van. Deze track wordt uiteindelijk het eerste Eagles of Death Metal nummer. Hier wordt het gezongen door iemand die alleen maar grunt, het is niet te verstaan maar de riff is zo lekker. Ook staat op deze uitgave van de Desert Sessions bijvoorbeeld het nummer Monster In The Parasol, dat terecht komt op het album Rated R van Queens Of The Stone Age. Ik ga absoluut de andere albums ook kopen. Ik merk dat ik de laatste tijd steeds weer bij de dessert stoner uitkom qua muziek waar ik graag naar luister."

Ondertussen rommelt Niels verder in zijn platenkast. We zijn nog steeds bij de ‘D’. Daar treft hij dEUS, David Bowie (‘Hee, die staat verkeerd’), Dylan en vertelt hij verder over zijn visie over vinyl en de aanschaf van albums: “Ik koop zowel nieuw als tweedehands. Re-issues koop ik niet. Dat vind ik eigenlijk verschrikkelijk. Ik hou niet van klassiekers die weer uitgebracht worden, want ik vind dat een album van bijvoorbeeld de Sex Pistols ook echt door een punker gedraaid moet zijn geweest. Het ding moet stinken! Als het album een klassieker is, maar dan moet het ook fysiek een klassieker zijn. Dat betekent niet dat ik geen nieuwe muziek koop. Juist wel de laatste tijd. Ik koop dan het album na een optreden, of ik bestel het na een paar dagen."