In 2011 waren we met de Flying Trashcans op banduitje naar Vera Groningen. Het was de eerste keer dat ik naar Vera ging, voor een show van DeWolff en The Flying Eyes. Dus ik helemaal zenuwachtig in Vera staan wachten, beetje meedeunen op de muziek van de dj. Komt er ineens keihard door de speakers het nummer Tom Cat van Muddy Waters. Ik was helemaal ondersteboven van de vreemde ratelende bas. Direct daarna heb ik aan de dj gevraagd welk nummer dat was. Nou ja, en daarna kwamen de onvergetelijke shows van the Flying Eyes en DeWolff. Misschien wel het meest indrukwekkende concert dat ik tot nu toe gezien heb. Het verhaal dat voor mij aan Tom Cat kleeft is gewoon best emotioneel. Het was, toen ik het voor het eerst hoorde, een beetje het begin van de Trashcans. In elk geval wel van mij als psychedelische bluesgitarist. En toen we vorig jaar met DeWolff zelf in Vera speelden was het verhaal wel rond.

Het maakt mij niet uit of een plaat oud of nieuw is, duur of goedkoop. Het mooie aan vinyl is dat het een plak muziek is dat je vast kan pakken. Het geluid wordt ineens heel concreet. Als je de hele avond achtergrondmuziek wilt, dan kan je beter een playlist aanzetten. Het is een soort hobby. De muziek draaien op vinyl maakt de muziek nog beter, in ieder geval specialer. Ook het feit dat je er echt voor gaat zitten en niet op de spatiebalk tikt maakt vinyl draaien haast een betuiging van respect naar de muziek.”