Drachten deathfest is weer een heerlijk metalfeest Drachten deathfest is weer een heerlijk metalfeest

“Zo moet het!”, brult een man in het oor van een medebezoeker. “Zo maak je death metal.” De ander knikt, waarbij de "ja" naadloos overgaat in een ritmische headbang. De twee genieten van de bizar strakke set van Suffocation. De Amerikaanse veteranen vegen met gemak de vloer aan met hun set waarbij het laatste album Hymns From The Apocripha als leidraad dient. Het is op een dag als vandaag mooi om te ontdekken dat er ook binnen de death metal toch verschillende nuances zijn. Suffocation is snel en technisch, maar een band als Sanguisugabogg, brengt eerder op de dag een verschroeide set die vooral hard en lomp is. Maar ook dat gaat er in als koek bij de hongerige bezoekers. Deze kleinzoon van Cannibal Corpse is in niets subtiel. Zowel tekstueel als muzikaal is alles hard, bruut en recht voor z’n raap. Allemachtig mooi.

Hoofdact Napalm Death strijkt neer in Drachten met hun Campain For Musical Destruction Tour en neemt Wormrot en Primitive Man mee in hun kielzog. De tournee is net twee dagen oud, dus de Engelse grindkoningen zijn nog fris en hongerig. Zanger Barney Greenway wil natuurlijk wel even z’n politieke standpunt duidelijk maken. (Mensenrechten zijn belangrijk, Geert Wilders moet oprotten, vluchtelingen moeten ten allen tijde welkom zijn in ons land). De sympathieke Brit heeft natuurlijk volkomen gelijk. Muzikaal krijgen we een best-off set voorgeschoteld, met succesplaat Scum uit 1987 als stralend middelpunt. De titelsong, het één seconde durende You Suffer en Succes? worden met gejuich ontvangen. Ook is er ruimte voor meer recent werk zoals het machtige Amoral. Grote afwezige on stage is bassist Shane Embury, die volgens Greenway moe is van al het reizen. Het doet niet af aan de presentatie van vanavond. Ja, het is wat rommelig, maar dat is al zo sinds de allereerste show. Kwalitatief is Napalm Death nog gewoon altijd marktleider als het gaat om death grind met inhoud en dat is na al die jaren erg knap. Er wordt gesproken over een nieuw album dat dit jaar nog moet uitkomen. Nou, laat maar komen. 

Omdat de karrevracht aan bands die vandaag geprogrammeerd staan niet allemaal op het hoofdpodium kunnen optreden, is ook de kleine zaal van het poppodium in gebruik. Het knusse hok wordt een soort underground club waar je als bezoeker echt bovenop de artiesten zit. Er is echter een groot nadeel, want geluidstechnisch komt de death metal van de bands op dit podium niet goed uit de verf. Het meest jammer is dat wel voor Insurrection. De Friese death metalband presenteert vandaag hun nieuwe ep Exiled To Earth. De groep werkt hard, evenals de geluidsman. Maar het systeemplafond en de geluidsabsorberende gordijnen zorgen ervoor dat alle energie, passie en liefde direct voor het podium kapotvallen. Ook Organectomy, Aphotic (waar helemaal geen touw aan vast te knopen is) en afsluiter Abyssal hebben te kampen met dit euvel. Erg jammer, want op de tonen van de laatst genoemde is het normaal heerlijk hangen en kun je je laten opsluiten door hun duisternis. En dan is er natuurlijk nog Atmoran, die te elfder ure opgeroepen is vanwege het wegvallen van twee acts. De band brengt in dertig minuten een ode aan Sepultura en doet dat prima. Voegt het daadwerkelijk iets toe aan vandaag? Nee. Maar de band maakt weer wat vlieguren en de organisatie wil een volwaardig programma neerzetten. Die inspanning verdient lof.

“Ik krijg hier haast zelfmoordneigingen van. Vind jij het wel mooi? Ik niet!” De man in het spijkerjasje is helder en maakt zich uit de voeten. Primitive Man roept duidelijk verschillende reacties op. Het trio uit Denver Colorado maakt dan ook geen death metal, maar loodzware doom die diep in je ziel resoneert. Wie hier van houdt heeft een machtige drie kwartier, want het geluid is uitmuntend en de sfeer beklemmend. Iets eerder, bij de show van Wormrot is het wel keihard headbangen geblazen voor de fans van grind en death metal. Het Singaporese trio was vorig jaar ook te gast op dit podium en de trouwe bezoekers zijn dat nog niet vergeten. De groep brak twee jaar geleden door met het fantastische album Hiss en plukt daar nog steeds de vruchten van. De Aziaten maken met z’n drieën herrie voor zes. Less is more; drums, gitaar, zang. Meer hebben ze niet nodig om ook vandaag als winnaar uit de bus te komen.

Voor wie denkt dat de bands aan het begin van de dag enkel veldvulling zijn, heeft het mis. Gelukkig is het trouwe publiek er vanaf band een bij en is het moshen geblazen voor het podium in de grote zaal. De Haagse band Mancuerda heeft dan wel de lastige taak het festival in gang te trekken, maar de vier muzikanten doen dat met verve met hun lompe en zeer brute set. Ook Enterprise Earth maakt indruk. De band is op tournee met Suffocation en mag zo doende ook hier hun opwachting maken. De deathcore formatie is er een van het melodieuze soort. Gitarist Gabe Mangold krijgt alle ruimte voor snelle technische solo’s. Maar de breakdowns zijn bruut en zwaar. Dat de band iets goed doet, blijkt wel uit de rij aan de merch stand na afloop van hun show. Het is Drachten Deathfest ten voeten uit; death metal, maar wel zo breed mogelijk. Met ruimte voor andere extreme genres en stijlvarianten. Er is altijd een fijne sfeer en geen gedonder. Een strak geproduceerd metalfeestje van en door liefhebbers. Dat merk je aan alles.