#Glemmer15: DAG 2: Headliner Rowwen Hezè niet spannend, wel effectief

Sven Hammond aangename verrassing op tweede dag

Tekst en foto's: Theo van der Veer ,

Voor de tweede dag van Glemmer Beach lijkt de organisatie te hebben ingezet op ‘een feestje’. Een even rekbaar als plat begrip. De bands die uitgenodigd zijn om de feestvreugde aan te zetten, dan wel te verhogen staan hier dan ook bekend om. Jungle by Night is een band die weet hoe ze een feestje moeten bouwen, niet het soort wat overigens overal aanslaat. Een band als Rowwen Hèze slaat altijd aan, de band beschikt over hits, meezingers en heel ingewikkeld is het allemaal ook niet.

Friends of the Family verzorgen mislukte dinerparty
In calvinistisch Nederland is het heel gevaarlijk om een evenement rond etenstijd te plannen. Het zit schijnbaar in onze genen om eerst keurig onze maaltijd op te eten, alvorens iets te ondernemen. Het zevenkoppige folkcollectief Friends of the Family ondervinden dit ook tijdens hun optreden op Glemmer Beach. De opkomst laat te wensen over. Het viel te verwachten en het doet niet af aan de kwaliteit van de band. Daarmee zit het wel snor. Hier horen we wellicht nog veel meer van. 
Feestje van Jungle by Night te vroeg gepland
De tent is bij aanvang - een half uur na de openingsact - gevuld met een handvol bezoekers. Dan lijkt een tent die enkele duizenden mensen kan herbergen heel groot! Het publiek staart in eerste instantie een beetje apathisch naar het podium. De band daarentegen geeft vanaf het begin vol gas. De aanstekelijke afrobeat van de negen Amsterdammers blijft ondanks alles vier overeind! Gezien de zichtbare spelvreugde en de interactie met het publiek laten de heren zich niet ontmoedigen door de geringe publieke opkomst. De publieke belangstelling loopt halverwege de set ook nog eens terug. De organisatie doet hiermee de band geen recht door ze zo vroeg op de avond te programmeren. Op menig festival trekt deze band afgeladen tenten, maar daar staan ze dan ook gelukkiger geprogrammeerd.
 
Sven Hammond: verrassing van de avond
Centraal in deze band staat natuurlijk één van de allermooiste instrumenten uit de rockgeschiedenis, het hammondorgel! Sven Figee is een meester in het bespelen van het instrument. Vol overgave werpt hij zich op zijn toetsen en perst hiermee de ene na de andere solo uit zij Hammond XK-3c en kan terugvallen op een ijzersterke band. Ze worden aangekondigd als soul met een rauw randje en daar is niks aan gelogen. De charismatische zanger Ivan Peroti doet, qua stemgeluid denken aan Corey Glover van Living Colour en in sommige gevallen klinkt Sven Hammond zelfs als de Amerikanen. Maar ook de invloed van een band als Mothers Finest is hoorbaar. Stevige soul- en funkrock dus, met diepe, steuwende bas- en gitaarriffs. Lemmer heeft kennis gemaakt met een van de meest energieke (soul)bands van Nederland. Het was een aangename en verrassende ontmoeting.
 
Ballade en Bier-hits Rowwen Hèze scoren in Friesland
‘Ballades en bier’ dat is de tekst die het drumstel van de band sieren. Juist deze ballades zijn het meest in het gehoor springend bij de Limburgers. Het bier daarentegen vliegt gaandeweg het optreden regelmatig over het publiek. Dit niet uit ongenoegen met het opreden van Rowwen Hèze, maar gewoon, omdat het kan… De absolute headliner van de vrijdag. Ooit zijn ze begonnen als een soort van Los Lobos coverband. Maar inmiddels is Rowwen Hèze een twaalfkoppig bedrijf/band, wiens optreden tot in de puntjes geregisseerd lijkt. Tegenwoordig worden de heren aangevuld met twee achtergrond zangeressen. Hierdoor klinkt de band heel toegankelijk en klinken ze bij vlagen bijna als - God betere - de George Baker Selection. Het publiek maalt er niet om, en waarom zouden ze? Ze zingen uit volle borsten mee met de hit Neus Omhoog - die al vroeg in de set ingezet wordt. De belofte dat Heel Holland Limburgs Lult (of liever zingt) wordt hiermee, gelukkig maar ten dele, ingelost. Alle arbeidsvitaminen hits worden op vakkundige wijze afgewerkt. Met name klassiekers als Bestel Maar en Kwestie Van Geduld kunnen rekenen op veel vocale bijval van het publiek. Alles lijkt te kloppen bij Rowwen Hèze, maar dat is ook het minpunt. Voor improvisatie is weinig ruimte en alles verloopt te gladjes. Erg ongemakkelijk lijken de dansjes waaraan Jack Poels en de zijnen, geflankeerd door zijn zangeressen, zich wagen. Plaatsvervangende schaamte dringt de kop op. Muzikaal hoogtepuntje is de ballade November, hier klinkt de band weer even als de Pogues van de Peel. Een van oorsprong Ierse traditional, die op vakkundige wijze uitgevoerd wordt. Wanneer de band even gas terug neemt wordt het muzikaal al gauw interessanter. Maar het publiek is gekomen voor de hits en geef ze eens ongelijk! Men wil feest op de Lemmer en ze krijgen feest.