Maandag
29 juni, het is weer zover, ROSKILDE. Om 7 uur stap ik in de auto om Bert en Rinus op te halen. Binnen de vereniging ook wel de “Groningers” genoemd. Dit terwijl Bert en ik geboren zijn in Drenthe en Rinus in de Achterhoek. De bus is met Nico, Jasmien, Bertus, Mirna en Angelo zondag al gaan rijden. We hebben verder niets gehoord dus alles zal wel goed gegaan zijn. Nico en Jasmien gaan door naar Kopenhagen voor een paar dagen vakantie.
De bus staat ongeveer op dezelfde plek als vorig jaar, een apart terrein buiten de camping. Het voordeel is dat het rustiger en schoner is en blijft, en de organisatie ons meer met rust laat. Nadeel is minder aanloop. Aangekomen blijken onze Zweedse vrienden ook al met 2 bussen aanwezig te zijn. Verder is Arnönd, een Zweedse buschauffeur, hij reist met groepen, ook aanwezig. Hij vertelt mij dat hij speciaal voor mij “Surströmming” heeft meegenomen, HELP.
Dinsdag
Eén van de laatste vrije dagen voordat het festival begint. Bert, Rinus en ik besluiten om naar Kopenhagen te gaan. Meer specifiek Christiania, een met sluiting bedreigde vrijstaat die bewoond wordt door hippies, kunstenaars en drugs handelaars.
De rest besluit ook naar Kopenhagen te gaan voor een concert van Depeche Mode. Dit concert is niet uitverkocht en voor ze er erg in hebben (2 minuten), hebben ze veldkaarten en staan ze recht voor het podium. Na een schitterend concert blijkt het openbaar vervoer iets minder vriendelijk. Ruim 3,5 uur is nodig terug te komen bij het koude bier.
Woensdag
Vandaag begint de ellende echt, om 7 uur brandt iedereen de tent al uit. Iets wat de sfeer niet bevorderd. Iedereen zoek ergens een schaduwrijk plekje of gaat zwemmen. ’s Middags arriveren Jannie en Henry.
Aan het einde van de middag komt Arnönd langs met zijn fototoestel in de aanslag. De Surströmming moet geopend worden. Een korte uitleg: Surströmming is gefermenteerde haring. Deze wordt door de website www.weird-food.com gekwalificeerd als 'het meest stinkende voedsel dat je kan bedenken'. Op het internet staan ook veiligheidsinstructies.
De enig instructie die ik kreeg was: “niet openen in de bus”. Bij het openen bleek het blik onder druk te staan. Gelukkig kreeg ik de onwel riekende vloeistof niet over mij heen en de geur dreef richting de straat, waar mensen met dichtgeknepen neus langs liepen, dit is niet overdreven. De vis smaakte beter dan dat hij rook. Naast mij waagden slechts 4 mensen een hapje te proeven. Bij drie bleef het bij een hapje en kotsnijgingen. Alleen een Zweed en ik hebben echt van deze “delicatesse” gegeten. Na anderhalve haring vond ik het ook wel genoeg. Volgens mijn mede lotgenoot moet het ook gegeten worden met brood, aardappelen en rode ui. Afgesproken is volgend jaar samen Surströmming te gaan eten zoals het hoort. Mijn vrienden beraden zich nu al op maatregelen. De rest van het blikje hebben we op een veilige plek weggegooid, heel ver weg van het busterrein.
’s Avonds is het gelukkig weer wat afgekoeld en begint de stemming er weer in te komen. De achterstand in biertjes is snel ingehaald en Bertus is jarig, 38 al weer. Nico en Jasmien zijn terug uit Kopenhagen en om ongeveer 03:00 uur komen Cor en Sandra binnen met hun bus.
Donderdag
Weer zo heet. Maar gelukkig begint het programma pas op 17:00 uur. Iedereen doet dus rustig aan. In de loop van de dag komt de laatste bus binnen. Tenten en bussen moeten verplaatst worden en de minimale afstand tussen de bussen (10 meter) wordt inmiddels met hele kleine passen gemeten. En met de komst van Frans en Alie zijn we bijna compleet. Tegen de avond gaan we in verschillende groepjes naar het terrein. Het programma is niet geweldig, wel was volgens de meesten Social Distortion erg goed, vooral de zanger. Volbeat echter viel erg tegen, misschien ook last van de warmte.
Vrijdag
Nog heter dan donderdag en men besluit daarom pas laat naar het festivalterrein te gaan. Gewoon te warm. Het programma ziet er goed uit: Faith No More, Nick Cave, The Mars Volta, Oasis, Grace Jones en Nine Inch Nails. Dus dat is heen en weer pandelen tussen Orange en de Arena.
Dat voor sommigen bier bestellen nog steeds moeilijk is bewijst Henry. Met de opmerking “nine small (bp)eer” werd de club op het nog smeriger perensap gezet.
Inmiddels is ook Sicco gearriveerd. Hij werkt en woont momenteel in Zweden en Roskilde is voor hem “slechts” drie uur rijden. Verder een probleempje met een beveiliger (vrijwilligers). Deze kwam langs met een fles whisky, dronk deze in 10 minuten voor ¾ leeg, ging out en moest vervolgens met een ambulance afgevoerd worden. Voor de rest is het gezellig en dus wordt het weer eens laat.
Zaterdag
Nog steeds heet. Onze Zweedse vrienden komen op het idee pizza te bestellen en een uur later is alles netjes bezorgd en zit een ieder lekker te schransen.
Het programma van die dag, met Lily Allen, Slipknot, Fever Ray en de Pet Shop Boys heb je toch een line-up. Echter mijn voorkeur gaat uit naar Gogol Bordello en Amadou & Mariam. Zul je zien dat deze weer tegelijkertijd spelen. Ik kies voor Amadou & Mariam, een bandje uit Mali. Na dat concert kan mijn dag niet meer stuk.
’s Avonds bij de bus geen bijzonderheden, Zweden, drank, gezellig, weer één beveiliger out en afgevoerd, dit keer bij een andere bus, en zoals gebruikelijk laat, of moet ik zeggen vroeg.
Zondag
De zon is niet opgekomen! Deze houdt zich schuil achter de wolken. Hier wordt gretig gebruik van gemaakt door uit te slapen. Het is pas na twaalven als de eersten hun tent uitkomen. Optimistisch in t-shirt en korte broek, echter binnen een half uur zit ieder in trui met lange boek. Om ongeveer 14:30 u breekt de zon door en loopt de temperatuur snel op. Aangekomen op het festivalterrein is de eerste topact Madness. Uiteindelijk gaan bij “Night Boat to Cairo” bij de gehele groep de voetjes van de vloer. Het festival wordt afgesloten met Coldplay. Later bij de bus blijkt de exodus begonnen te zijn en aangezien het bus terrein naast een van de uitvalwegen ligt, zitten we dus eerste klas. Al snel staat de hele handel stil en mensen komen naar de bus toe voor bier, koffie, water, fris, etc. Toch nog aanloop.
Maandag
Inpakken en wegwezen is het devies. Om ongeveer 11 uur is alles ingepakt en zijn de auto’s al onderweg, de chauffeurs van de bussen moeten dan nog wakker worden. Onderweg heb ik het er met Bert over dat er geen Noorse bussen waren, en op dat moment zien we één van die bussen rijden aan de andere kant van de snelweg. Vermoedelijk op de terugreis van Werchter.
Terugkijkend was het, ondanks de matige line-up, weer een heerlijk festival. Voor mij is het aftellen weer begonnen. Alleen hopen dat het volgend jaar niet zo heet is, een beetje regen bijvoorbeeld.