Op donderdag 23 november stonden de Turbo AC’s geprogrammeerd op het podium van Theater Romein. Deze Amerikaanse punkrockband brengt al sinds 1998 albums uit en is binnen een bepaald genre erg populair. Vaak kom je leden van de Turbojugend tegen bij hun optredens en ook de bandleden zelf zijn lid van de Turbojugend New York. Natuurlijk was er dan ook een delegatie van de Turbojugend Fryslân aanwezig vanavond. De Turbojugend is de fanclub van de legendarische Noorse punkrockers van Turbonegro die ongetwijfeld ook een inspiratie zijn geweest voor de bandnaam, samen met natuurlijk AC/DC. Maar voordat deze veelbelovende act het podium zou bestijgen waren er eerst de nodige voorprogramma’s door te werken. Het begon met de Pinheadz, een lokale punkband die ik echter gemist heb. De tweede band was Monolith Monsters en die brachten tot mijn verassing een oude bekende van mij op de planken. De zang- en gitaarpartijen van deze psychobillypunkers wordt namelijk verzorgd door Leo, een oud studiegenoot van me die vroeger in de Rockabillyformatie Ubangi 4 speelde. Ik wist niet beter dan dat Leo in Amerika woonde, maar hij blijkt al weer 5 jaar terug te zijn en het land onveilig te maken met rauwe psychobilly, natuurlijk met Gretschgitaar en contrabas. De band die daarna volgde was 50/50. De naam van deze band verwijst naar een skatemove, en zij maken dan ook skatepunk. Hoewel de muziek best aardig klinkt heeft deze band totaal geen uitstraling zodat je al snel richting bar afdruipt. Dan komen eindelijk de Turbo AC’s. Ze zijn nu bijna aan het einde van hun Europese Tour voor de promotie van hun nieuwe album ‘live to win’. Die CD zit in een keurige zwarte kartonnen inschuifhoes, waaronder een andere hoes vandaan komt met een aantal appetijtelijke dames daarop afgebeeld. In het ‘keurige’ Amerika kon deze hoes niet door de beugel en moest hij dus verstopt worden. Ook met eerdere platenhoezen en tourposters heeft de band al eens problemen gehad. Op het podium blijkt de band niet zo gewaagd. Natuurlijk de ‘look’die je bij een punkrockband verwacht: zwarte kleren (met Peter Pan en Turbonegro T-shirt daarbij), Gibson gitaren en veel tattoo’s. En ook de presentatie is prima. De muziek is ook de vuige punkrock die je er van verwacht, maar wat meer punk dan rock. En hoewel het concert best leuke momenten kent en zeker niet slecht is, springt er nergens een vonk over. De Turbo’s AC’s zijn aardig maar halen het bijvoorbeeld niet bij Peter Pan Speedrock, laat staan bij hun eigen idolen van Turbonegro. Omdat ook de opkomst matig was (75 personen) heeft deze avond zeker geen onuitwisbare indruk achtergelaten.