Bijna 40 acts, 14 stages en één dag. Popronde Almere was Almere op zijn best en wij waren er gelukkig bij. Man, wat waren de acts weer tof. En man, wat is de Popronde toch een mooi evenement. Zie hieronder onze subjectieve top 5: van de punky hiphop van Black Acid, via de punky punk van Tusky tot de aanstekelijke positiviteit van de Ghanese Amartey. Wij zagen de toekomst in Almere en die ziet er goed uit.

5. Black Acid

Black Acid is dé upcoming hiphopgroep in Nederland. In Almere beginnen ze eerder dan gepland, waardoor het KAF nog vrij leeg is. Langzaam komen er gelukkig steeds meer mensen binnen. De zelfverzekerde energieke hiphopgroep krijgt het publiek goed mee en er ontstaan in de schaarse menigte kleine moshpits. Het enthousiasme van Black Acid is aanstekelijk en dat slaat over op het publiek. De muziek van Black Acid is net zoveel hiphop, trap als punk en songs als Eigen Schuld en Anne Maré zijn duidelijk hitjes. (FN)

 

4. Tusky

‘Double digits baby!’ Tusky speelt tijdens de Popronde Almere hun tiende optreden ooit en viert op het podium een feestje. De heren proosten met het publiek en gaan daarna onverstoorbaar verder met het figuurlijk slopen van de zaal. Aangezien de band voor de helft uit oud-John Coffey-leden bestaat, weet je dat je geen zachte popmelodietjes hoeft te verwachten. Hoewel tien optredens als band niet echt heel veel is, verloopt het optreden strak en organisch. Er wordt weinig tijd aan geklets of ruimte voor applaus verspild, en dat zorgt ervoor dat de show boven alles energiek en enerverend blijft, zelfs tijdens een iets (íets) rustiger nummer. De hal van KAF is voor intieme Poprondeshows wat te open, desondanks lukt het Tusky om iedereen in de omgeving in beweging te brengen. (CdR)

 

3. Levi Manner

Levi Manner beweegt als een pure muzikant over het podium, terwijl hij in het Nederlands de mooiste teksten in zijn microfoon zingt. In Tante Truus laten zijn poëtische teksten je nadenken. Op een goede manier. Het lied De Maan Is Van Mei is zeker de moeite waard om nog eens te luisteren. Het hoogtepunt in de set is het moment waarop Levi Manner een verdomd goede mondharmonicasolo inzet en zelfs tot in de hoekjes van Tante Truus de hoofden laat omdraaien. Voor de liefhebber van mooie muziek met een vleugje Racoon is Levi Manner een echte aanrader. (FN)

2. The Dawn Brothers

De afsluitende act in De Meester is The Dawn Brothers. Tussen het gitaargeweld, de hiphop- en elektronica-feestjes en de intieme singer-songwritersessies is deze band een fijne stabiele factor. Je kan dansen als je wilt, maar in een hoekje zitten en een beetje op de maat van de muziek knikken is ook prima. Het plezier dat de band heeft is duidelijk zichtbaar, ondanks de soms wat lauwe reactie van het publiek op de grapjes van de Rotterdammers. Het Almeerse publiek bewijst zich nooit als erg uitbundig en laat zich ook tijdens dit optreden vooral horen als pratende stemmen tijdens de muziek, en beleefd applaus tussen de liedjes door. Americana/country voelt nog steeds als het ondergeschoven kindje in de Nederlandse muziekscene, maar als er meer bands als The Dawn Brothers naam gaan maken, kan dat nooit lang zo blijven. (CdR)

1. Amartey

Met de lekker dansbare afrobeats van de Ghanese alleskunner Amartey kan het niet anders dan dat zowel de zaal als Amartey zelf wild aan het dansen gaat. De sfeer in het KAF is dan ook meer dan vrolijk. Of zoals Amartey het zelf zegt: ´Ik kom hier positive vibes brengen´. Als hij het lied Takeover inzet gaat het hele KAF enthousiast springend van links naar rechts. Niet alleen de danspassen van Amartey zijn opvallend, ook zijn stemgeluid klink mooi en zuiver, ondanks zijn koudje. Als je zin hebt in een dansavondavond met gezelligheid en positiviteit is Amartey dé artiest waarbij je de volumeknop omhoog moet willen draaien. Dé verrassing van Popronde Almere. (FN)