Atheana’s Word laat als eerste band zien dat ze heel wat in huis hebben: goede nummers die goed in elkaar zitten met te gekke breakdowns en toffe gitaar partijen. Ondanks wat technische problemen laat Athena’s Word zien hoe ze als geen ander een show laten draaien, met als hoogtepunt een cover van Blur’s Song #2. Al maakt Athena’s Word misschien niet de prog-metal waar deze avond om draait, het publiek heeft erg veel respect voor ze.

Tijd voor het echte progressieve werk, wanneer Extremities als tweede voorprogramma laat zien waar de avond om draait. De band is door de Troy Sanders-achtige vocalen erg duidelijk geïnspireerd door Mastodon en weet met enorm lange nummers de set binnen de vier nummers te houden. De band is heel strak en geniet overduidelijk van hoe de mensen reageren op hun muziek.

Dan is het eindelijk tijd voor de pioniers van de prog-metal: Textures. Oorspronkelijk uit Brabant hebben de heren van Textures ver daarbuiten een legendarische reputatie opgebouwd. Zo is zanger Daniël de Jongh meer dan bekend voor het Lelystadse publiek en is Stef Broks een grote naam in de drumwereld. Textures is te vergelijken met bands als Dream Theater en Meshuggah. De nummers zijn super technisch, bevatten rare maatsoorten en zijn onmogelijk strak. Complexe arrangementen die chaotisch klinken zitten bij beter luisteren ontzettend goed in elkaar. Wanneer Awake luidkeels wordt meegezongen is het bewijs dat prog-metal meer dan levend is eigenlijk allang geleverd. Voor de fans van progressieve, complexe en strakke metal was dit een avond om van te smullen.