LL '16: Lowlands Cribs

‘We hebben nu zóveel ruimte, en dat op camping 3!’

Daphne Borst ,

Het hele jaar thuis wonen is leuk, maar in dat ene weekend op Lowlands wonen is eigenlijk nog veel leuker. De slingers komen uit de la, de partytenten uit de schuur en de stoeltjes worden afgestoft. Op maandagochtend mag alles kapot, maar op vrijdag zien de Lowlands Cribs er nog piekfijn uit. Tijd voor ons om eens langs te gaan en te kijken where the magic happens.

Mark, Gijs, Sanne, Milou en nog 21 andere vrienden (camping 3)

Als eerst lopen we langs een groep partytenten waar de muziek uit de boxjes komt. Het zijn er drie aan elkaar en daaronder zitten een stuk of tien mensen met stoeltjes, drankjes en zakken chips zich voor te bereiden op Die Antwoord. Als we ze vertellen dat we op zoek zijn naar cribs, is het antwoord heel duidelijk. ‘Dan moet je hier wezen!’ roept Mark.

‘Eigenlijk hebben we deze plek maar aan twee dames te danken,’ vertelt hij. ‘Dat waren Sanne en Milou, die hebben er echt voor gestreden. Ze hebben rood lint meegenomen, backpacks leeggegooid en er echt voor gewaakt dat er niemand kwam staan,’ zegt hij. Dat bleek uiteindelijk lastiger dan gedacht. ‘Mensen werden op een gegeven moment best boos, ze wilden ook graag met hun tent op ons plekje staan,’ vertelt Sanne. ‘Maar nu hebben we zóveel ruimte, en dat op camping 3!’

Voor die zee van ruimte hoefden ze trouwens pas om zeven uur op. ‘Het opstaan moest wel heel vroeg, maar vertrekken werd wel veel later uiteindelijk,’ vertelt Mark. ‘We hebben toen Sanne en Milou vooruitgestuurd, en met alle mannen hebben we gesjouwd. We werden trouwens ook nog gecontroleerd, en dat met al die tassen.’ Dat was het gelukkig hartstikke waard en nu heeft de hele groep van 25 man ook nog allemaal een zitplaatsje. ‘Maar die brug met die trappen, daar moeten ze écht iets aan doen hoor,’ zegt Mark.

Rosanne, Kimberly en Nienke (camping 4)

Op camping 4 wordt net als we langslopen een confettikanon opengeknald. We horen luid gejuich en geroep om muziek. We besluiten langs te gaan om een kijkje te nemen, en het feestje blijkt nog maar net begonnen.

‘Oh welkom!’ roept Kimberly. ‘Hier is de koelkast, dit is de bench voor de hond en daar is de keuken.’ Inderdaad, alles ligt precies op zijn plek. De drank in de doos (koelkast) naast de partytent, het eten in de tas (keuken). Onder de partytent hangen slingers en lichtjes. ‘Dat is ’s avonds heel mooi,’ vertelt Nienke, ‘dan komen er ook nog best veel mensen langs.’ Dat gebeurde die ochtend ook al. ‘We staan hier eigenlijk maar met zijn drietjes, maar vanochtend zaten we zo met zijn vijftienen,’ vertelt Rosanne.

Dat ze met zijn drieën een partytent hebben is best knap geregeld. ‘Mensen bleven maar vragen waar al onze andere vrienden dan bleven,’ vertelt Kimberly. ‘Dan moesten wij de hele tijd zeggen dat die even weg waren, anders werden ze boos.’ Dit is voor de drie de eerste keer dat ze een partytent mee hebben. ‘Dat vinden we wel heel fijn trouwens, nu hebben we gewoon een eigen huisje en als het regent is het nog net zo fijn,’ zegt Kimberly.

Paul en zijn moeder (campercamping)

‘Kom binnen! Willen jullie iets drinken? Ik heb wel wodka met dubbelfris,’ zegt Paul als we langs komen. Daar zeggen we geen nee tegen, het staat zowaar al voor ons klaar. ‘Dat drinken we hier eigenlijk elke dag. Eerst gaan we ontbijten, mijn moeder bakt dan lekkere eitjes met spek en daarna maakt ze koffie en thee. Daarna komt de wodka met dubbelfris op tafel en die blijft eigenlijk de hele dag,’ vertelt Paul. Het groepje campers waar zij staan ziet er in ieder geval ontzettend gezellig uit. Busjes met schilderingen en slingers omringen de partytent. Daaronder zit iedereen lekker aan een welverdiend drankje. De lack tafeltjes zijn gevuld met bekertjes met wodka dubbelfris.

Paul komt nu een jaar of acht naar Lowlands, zijn moeder pas een jaar of vier. ‘Eerst kwam ik zelf met een busje, nu heb ik een iets grotere camper. Mijn moeder kwam na vier jaar ook een keer mee, dat wilde ze heel graag. Zij kwam toen met een enorme camper, nu heeft ze lekker een tentje.’ Wat ze dan zoal doen op dit festival is heel breed. ‘Wodka dubbelfris kan, maar we liepen ook een keer met zijn drieën rond en toe stonden we ineens in een heel leuke tent te dansen. Vanavond gaan we naar Muse. Alles kan op Lowlands, echt alles,’ zegt hij. ‘Dit moet je eigenlijk niet opschrijven hoor, of toch wel. Lowlands liep eigenlijk stiekem juist altijd een beetje achter op de rest. Dat is helemaal niet erg, dat maakt Lowlands juist zo ontzettend leuk. Wat hier gebeurt is vaak al een tijdje uit maar daardoor is het juist ook weer vet en komt volgend jaar ook weer gewoon terug.’