Recondite / Tale of Us (Lennart van der Burg)
‘Sorry, je bent net te laat, we zijn kapot en gaan nu terug naar de tent.’ Lekker dan: heb je de hele dag filmpjes zitten maken op het terrein, willen je vrienden gaan slapen op het moment dat je eindelijk los kan gaan. Gelukkig gingen mijn vrienden Dorian en Thomas alsnog ‘effe’ mee naar de Duitser Recondite, die met een opvallend soepele en licht verteerbare mix van techno en deephouse de hele Bravo keihard aan het dansen kreeg – inclusief mijn twee gesloopte vrienden. Bij de afbouw van zijn set leek het licht definitief bij ze uit te gaan, maar toen begon Tale of Us. Het Italiaanse duo deed het juist een tikkeltje harder dan we van het ze gewend waren: precies genoeg om de zaterdagavond nog wat verder op te rekken.
LL’16: De hoogtepunten van de redactie
Van LCD Soundsystem tot de diepe nacht in de Bravo.
Lowlands ’16 zit erop en man, wat was het een mooi weekend. We hebben meer kunnen doen dan ooit en het festival vanuit alle hoeken in beeld kunnen brengen. Naast dat wij dit jaar weer Lowlanders volgden en artiesten lieten recenseren hebben wij ook twee afleveringen met lokale held Youp van ’t Swag opgenomen, met Ronald Snijders rondgelopen én voor 3voor12 landelijk filmpjes mogen maken. Tussen alle werkzaamheden door was er gelukkig ook soms tijd om te genieten van de muziek. Hieronder staan daarom de persoonlijke hoogtepunten van de redactie, om nog één keer verlangend terug te kijken naar toen.
LCD Soundsystem (Kilian Kayser)
Zondagavond komt bij LCD Soundsystem alles samen. Gezien vanaf het mindervalideplatform, bedankt John Coffey, zorgt de teruggekeerde New Yorkse band voor anderhalf uur lang kippenvel. Alles klopt, de set gaat van Daft Punk Is Playing At My House naar Losing my Edge en alles klinkt super strak, zonder aan live-gevoel in te hoeven boeten. Het slotstuk van New York I Love You, But You’re Bringing Me Down, Dance Yrselfs Clean en All My Friends is de perfecte apotheose van een perfecte show. Beste show in zes jaar Lowlands.
Otherkin (Wilco Steeneveld)
Otherkin stond niet op onze planning, maar na bij Broederliefde in de Heineken te hebben gekeken liepen we langs de Charlie en zijn we de hele show blijven hangen. De vier heren uit Dublin hadden er zelf veel zin in en dat sloeg over op het publiek. Ze trakteerden op een energieke show, met halverwege een sitdown met daarin een crowdsurfende zanger. Al met al een lekker combinatie van rock, britpop en grunge. Otherkin is voor mij dé ontdekking van Lowlands.
Muse (Sjors Evers)
De gasten van Muse flikken het weer! Ondanks dat ze voor een festivaloptreden qua visuele “show-ondersteuners” enkele grote stappen terug moeten zetten ten opzichte van hun gebruikelijke live-set, transformeren ze de Alpha tijdens een anderhalf uur durende hitparade om tot één grote springende en dansende sauna. Na anderhalf uur zweten, zingen en springen stroomde de Alpha voldaan en warmgedraaid voor het nachtprogramma weer spoedig leeg, op weg naar het volgende feestje. Muse was de perfecte afsluiter voor de Lowlands vrijdag.