Naar ons eerste slachtoffer hoeven we niet lang te zoeken. Voordat we ook maar binnen zijn, valt ons één figuur al gauw op. Tussen de vrolijke mensenmassa staat Wiarb met zijn opvallende kledingstijl iets te roepen als ‘fuck humanity’. Later zien we hem los gaan op de beats van Corné Kamminga en Floris Veen en grijpen we onze kans.

Wat doe je?
Wiard: ‘Ja eigenlijk gewoon heel veel drinken en dansen.’

Zo te zien hou je wel van dansen.
Wiard: ‘Klopt. Ik denk dat mensen me fucking raar vinden. Misschien wel zo raar dat ze me aan willen geven bij de GGZ, die instelling voor je geestelijke gezondheid, weet je wel?’

Waarom denk je dat mensen je raar zouden vinden?
Wiard: ‘Ik denk ook om hoe ik er uit zie, omdat ik oogpotlood draag bijvoorbeeld. Maar weet je hoe ik ben? Het interesseert me gewoon heel weinig hoe mensen over mij denken. Zeker als ik heb gedronken. Als ik heb gedronken, dan ga ik gewoon dansen als een motherfucker. Een beetje alsof ik een epileptische aanval heb. Ik doe het wel even voor.’

Dat is wel een esthetisch verantwoorde epileptische aanval. Wat drink je dan meestal voor een avond als deze?
Wiard: ‘Ik heb een hele voorraad met wodka en frisdrank, maar vanavond dronk ik wodka met sinaasappelsap, anders word ik dik. Laatst dronk ik trouwens wel veel energydrank, en was ik toch afgevallen omdat ik zoveel gedanst had.’

Heb je nog een doel voor deze avond?
Wiard: ‘Ik wil eigenlijk gewoon lol hebben. Een kusje op de wang ofzo zou ook wel leuk zijn, maar dat hoeft niet. Ik voel me niet totaal niet alleen, dus ik ga lekker door met dansen.’

Inmiddels begint headliner Tahko al aan een dikke set. Tijdens het gesprek met Wiard, valt het ons op dat er één individu minder actief is. Daniël zit naast ons, onderuitgezakt op de bank. Met een tevreden blik staart hij voor zich uit.

Wat doe je?
Marissa: ‘Mijn vrienden wilden graag roken en ik sta erbij.’

Dat is lief, het is ontzettend koud.
Marissa: ‘Ach ja, het is een goede mogelijkheid om af te koelen. Het is ontzettend warm daar binnen en we hebben veel gedanst. Nu heb ik het inderdaad wel heel koud, maar zij doen ook wel eens lieve dingen voor mij, geloof ik.’
Benjamin: ‘Natuurlijk doe ik ook wel eens lieve dingen.’

Is Benjamin je vriendje?
Marissa: ‘Nee hoor! We zijn wel hele goede vrienden, ik ken hem ook al heel lang. We gaan way back, maar ik zou niet verliefd worden.’
Benjamin: ‘En ik heb ook al een vriendin.’
Marissa: ‘Huh heb je een vriendin?’

Je wist niet dat hij een vriendin heeft?
Marissa: ‘Nou ja, soms spreken we elkaar een hele tijd niet. We gingen eerst naar dezelfde school in dezelfde stad en dat is nu niet meer zo.’

Willen jullie nog wat zeggen?
Benjamin: ‘Zuip veel, maak veel lol en maak iets leuks van je leven.’
Marissa: ‘Ik heb het koud.’

We benen na deze conversatie weer naar binnen om te genieten van de laatste deuntjes van Tahko. De dansvloer is gevuld en het publiek heeft het nog steeds ontzettend naar hun zin, ze zijn niet kapot te krijgen. Ook aan het einde van de nacht, tegen vieren, heerst er een energieke sfeer. Tussen de blijmoedige massa spotten we nu ook Daniël, nog altijd met dezelfde tevreden blik, maar nu wel in actie. Eigenlijk ziet iedereen er wel even tevreden uit, wat onze eigen gedachten ook bevestigt: het is een goede avond. Dat komt natuurlijk vooral door het buitengewoon charmante publiek.