Al vroeg in de set probeert Sunday Sun het LelySTART-publiek te laten meezingen, ook al moet het veld nog volstromen. Slechts een handjevol toeschouwers en een paar verloren promo-medewerkers happen toe. ‘Lelystad?’, vraagt zanger Yoshi Breen beteuterd, ‘dat lijkt nog helemaal nergens op. Doe het voor de wethouder!’ Daar overtuig je het Lelystadse publiek niet mee. Muzikaal doet Sunday Sun het niet eens zo slecht: licht verteerbare, vrolijke popliedjes op maat gemaakt voor het 3FM-radiopubliek, waarbij de meerstemmige zang hun grootste troef is. Maar echt beklijven willen de bescheiden hitjes ‘Call You Honey’ en ‘Sunday Morning’ niet – daar is het allemaal net te kleurloos voor. Sunday Sun is als vakantieliefde die er aan het begin van de zomer nog goed uit zag, maar die je bij het inpakken van je natte tent in september het liefst zo snel mogelijk vergeet.
Terug naar de tekentafel, zou je zeggen. Traveling Wilbury’s-Cover ‘Handle With Care’ stemt hoopvol: ze laten in ieder geval zien goed geschoold te zijn. Maar als de band met ‘Look Around You’ een voorproefje geeft van het aankomende album (dat in februari verschijnt), lijkt het vooral op dezelfde voet verder te gaan. Zo ook met de publieksparticipatie op LelySTART: ‘We gaan met zijn allen een foto maken, als jullie doen alsof jullie het leuk hebben en wij het grootste succes van de avond zijn.’ Au.
Aanstormend talent komt te vroeg op LelySTART '15
Sunday Sun, Lucas Hamming en The Cool Quest sloven zich uit voor een halfvol veld
Sinds vorig jaar wordt de vrijdagavond van LelySTART gereserveerd voor alternatief muzikaal talent. Met Sunday Sun, Lucas Hamming en The Cool Quest zijn dat dit jaar voornamelijk 3FM Serious Talents, die allen licht verteerbare, radiovriendelijke popliedjes maken. Gezien het halflege veld naast de Agora wordt nog niet heel Lelystad hier warm van, al weten sommige bands desondanks te overtuigen.
Sunday Sun gaat wanhopig op zoek naar meezing-momenten
Lucas Hamming toont zich huisband-waardig
Dit doet trouwens niets af aan het optreden van Lucas Hamming en zijn band. Gekleed als een alternatieve boyband spelen ze hun energieke indierock-liedjes met precies genoeg energie en plezier om de hele show interessant te houden. Lucas Hamming heeft het naar zijn zin en dat laat hij tot twee keer toe merken. De reactie van het publiek op dit enthousiasme is ietwat minder, maar dat is ook niet zo gek op een halfleeg veld waar de muziek meer bijzaak dan hoofdzaak is. Soms zit het geluid erg vol met gitaren en zo ongeveer de helft van de set staat de bassist uit. Dit maakt de nummers soms rommelig. Maar een nummer als Never Let You Down en de energie waarmee het gespeelt wordt laat zien dat Lucas Hamming volwassen is geworden en dat de keuze van De Wereld Draait Door voor hem als huisband helemaal niet zo gek is.
The Cool Quest heeft een groter publiek nodig
Dit doen ze op het ietwat blubberige veld achter de Agora, dat gek genoeg niet meer dan halfvol staat. De food line-up blijkt het veel beter te doen, daar is het een heel stuk drukker. The Cool Quest brengt heel dansbare muziek waarin een hoop vrolijke melodieën en funky beats zitten, maar het meerendeel van het publiek blijkt vanavond gekomen te zijn voor de randprogrammering. Dit optreden komt daardoor een stuk minder goed uit de verf dan verwacht, en dat is zonde. Als de band bijvoorbeeld de plek van Di-rect had gekregen, na Memphis Maniacs op zaterdagavond, had het optreden een stuk beter van de grond kunnen komen – iets wat nu eigenlijk net niet gebeurt.