In het broodcafé is Max Meser een opvallende verschijning. Met zijn half Spaanse bloed en zijn best wel Duitse naam maakt Max namelijk ‘gewoon’ Britse muziek. En dat klinkt helemaal niet zo slecht.
Popronde '15: Opvallend energieke Max Meser en duivels goede Rectum Raiders
Ook recensies van o.a. Counter Jib en Tales That Are Not Supposed To Be Heard By People
Dit jaar is de Popronde in Almere zo veelzijdig, zowel positief als negatief, dat het onmogelijk is om ze op te splitsen in verschillende categorieën. De enige manier om een onderscheid te maken tussen de verschillende acts is het moment waarop ze speelden. Lees hieronder over de tweede helft van de dag, die begon met Max Meser in het Broodcafé en eindigde bij de snoeiharde rock van Tales That Are Not Supposed To Be Heard By People
Energieke Max Meser is een fijne afwisseling
Vooral zijn band is erg lekker op dreef, met als positieve uitschieter drumster Gini Cameron, die de spreekwoordelijke sterren van de hemel drumt. De energie die de band uitstraalt slaat al snel over op het volle publiek. De rauwe sound van de band in verhouding met de zuivere zang van Max maakte de muziek zowel dansbaar als goed beluisterbaar. Max Meser en zijn band zijn met hun energie en strakke spel een fijne en opvallende afwisseling deze Popronde.
Counter Jib is een must see voor de hardere muziekfan
Op het randje waar grunge stonerrock wordt is Counter Jib te vinden. De band, die ‘s middags al te horen waren in platenzaak ‘t Oortje, doen er sportief nog een showtje bij als blijkt dat het geprogrammeerde Icky Pack door ziekte moet afzeggen. Hoewel heel Cafe op 2 even rouwt bij het missen van het garageduo van Icky Pack, wordt deze neerslachtigheid snel omgeslagen naar euforie als Counter Jib begint te spelen. De dooddoener “strak waar het strak moet en los waar het mag” is nog nooit meer op zijn plek geweest. Het trio dendert van het piepkleine podiumpje af. De band is naar eigen zeggen geïnspireerd door grootheden als Foo Fighters, QOTSA en Nirvana. Vette, catchy gitaarriffs, stevige drums en pakkende zang maken deze band tot een must see voor liefhebbers binnen het genre en een hele goeie intro voor nieuwkomers.
Dromerig Secret Rendezvous brengt Hard Bitten in een andere wereld
Met enorm veelzijdige muzikanten in hun band bereikt Secret Rendezvous heel wat publiek in Hard Bitten And The Others. De diversiteit van de tonen en het langzame tempo zorgen voor een droomopwekkend geluid, iets dat zeker niet verkeerd is om naar te luisteren. Na een tijdje valt er een stilte, waarna de apparatuur van de zangeres uitvalt. Deze harde verstoring wordt echter goed opgepakt door de band en al snel kan het publiek verder met dromen. Al met al een prima en fijn optreden van een fijne dromerige band.
Lost & the Ish gaan we zeker vaker tegenkomen
De muziek van Lost & the Ish is het beste te omschrijven als hiphop-jazz. In de schouwburg is het vooral de toetsenist die met zijn jazz geluiden en enthousiast gescat in de microfoon de show steelt. Hoewel zanger/rapper Lost hier niet aan onder doet. Met zijn gelaagde, Nederlandstalige raps, weet de rapper de hele show interessant te houden. Het hoogtepunt is het nummer Luister Dan, waarin hij zijn relatie en spijt ten opzichte van zijn moeder bezingt. Het is dan ook jammer dat de zaal niet echt vol is gestroomd voor Lost & the Ish. Want met zo’n leuke band, ook de drummer is ook niet geheel onbelangrijk in het geheel, kan het niet anders dan dat we Lost & the Ish vaker tegen gaan komen.
Rectum Raiders zijn meesters in het fout zijn
Heb je dat ook wel eens? Dat je gewoon echt behoefte hebt aan de soundtrack van de Teenage Mutant Ninja Turtles, maar dan in een uitvoering wat nog het meest weg heeft van een kruising tussen Faith No More en Slipknot? En dan het liefst in een nep duits accent? Zoek niet verder, de Rectum Raiders zijn dé band voor jou! Van glamrock tot bluegrass tot haast hardcore breakdowns en alles in spandex. Sterk eigen werk wordt door sleazy en greasy praatjes aan ophitsende covers gekletst. De muziek klopt. Het is een wirwar van stijlen en gaat alle kanten op, maar doordat de band zichzelf niet al te serieus neemt (hoe kan je ook, met hashtags als #BackdoorBurglars en #AssCrusaders op je site?) en een show neerzet zoals Almere die niet vaak gezien heeft komen ze overal mee weg. Goddelijk falsch en duivels gut.
Tales That Are Not Supposed To Be Heard By People is de ideale afsluiter
Tales That Are Not Supposed To Be Heard By People speelt in De Meester als officieuze afsluiter van de Popronde in Almere. De band wordt aangekondigd als een kruising tussen gitaarrock uit de jaren negentig en Queens of the Stone Age.
Die aankondiging zat er niet ver van af. De zanger heeft de looks en het charisma van Kurt Cobain en de muziek zit op precies de goede plek tussen mooie en overtuigende melodieën en hard spelen. Met snoeiende gitaren en strakke samenzang zorgt de band voor een goede en stevige show. Tales That Are Not Supposed To Be Heard By People is in de Meester een waardige aflsuiter van de Almeerse Popronde.