Mister & Mississippi focust op nummers in plaats van imago

Het folkrock-viertal bewijst vooruitgang aan poppodium Underground

Tekst: Bas de Reus Foto's: Wilco Steeneveld ,

De zaal van poppodium Underground stroomt al snel vol voor de vierkoppige band Mister & Mississippi uit Utrecht. Het belooft een interessante avond te worden, het muzikale kwartet kwam afgelopen week namelijk met zijn nieuwe single "Shape Shifter" en dat smaakt naar meer. De folkrockers zijn na het uitbrengen van het tweede album "We Only Part To Meet Again" in januari dit jaar op Europese tour gegaan en arriveren vanavond in Lelystad.

Son Mieux

Op deze tour heeft de groep het vorige maand tot 3FM Serious Talent uitgeroepen Son Mieux meegenomen. Son Mieux is het project van Camiel Meiresonne, ook wel bekend als toetsenist bij de Haagse rockband Soul Sister Dance Revolution. Live speelt hij samen met twee drummers en een bassist. Het zijn vooral de drummers die direct opvallen: in plaats van de conventionele, akoestische drums, spelen deze op kleine elektronische drumpads. Dit zorgt ervoor dat de nummers strak klinken, maar het heeft een gebrek aan energie waardoor de nummers zelden uit de bocht vliegen. Dit zou je wel verwachten, gezien het enthousiasme waarmee de band – en zeker Camiel – op het podium staat. Een plaatje dat een contrast oplevert; de ingetogenheid van de nummers tegen de energieke bewegingen van de band. Desondanks steekt Son Mieux het publiek aan en warmt het op voor de hoofdact van de avond. 

De hoofdact

Mister & Mississippi opent de set met het nieuwe ‘A Void of Frame’. Een nummer dat op momenten bijna aan artiesten als Massive Attack doet denken. Het klinkt donker en dreigend, iets waar de lichttechnicus van de avond ook goed op inspeelt. Het publiek staart nog wat om zich heen en moet nog er nog even inkomen. Toch weet de band te overtuigen met een zorgvuldig opgebouwde set. De folkrock klanken waar de band bekend om staat worden afgewissled met zo nu en dan een uitbarsting van gitaargeweld. Naarmate de set vordert wordt de afstand tussen band en publiek steeds kleiner. 

Dat dit een band is om naar te luisteren wordt pas echt duidelijk tijdens het laatste nummer. Het viertal laten de versterkers en microfoons voor wat ze zijn, spelen met een enkele gitaar, en zingen als gehele band ‘Nemo Nobody’ akoestisch. Het publiek, dat deze hele set vanuit hun eigen wereld leek te beleven, staat nu tegen het podium aangeplakt en wordt compleet opgezogen door de dromerige muziek. Het zou een perfecte afsluiter zijn geweest, maar het publiek wil meer en de band wil dit geven. Na een korte pauze komt de band dan toch nog even terug voor de laatste twee nummers.

De gehele set geeft een mooie doorsnede van hun nog relatief kleine repertoire. Een belangrijk element van de muziek valt te vinden in de samenzang tussen drummer Samgar en zangeres Maxime Barlag, die we vanavond zonder typerende hoed zien. Dit lijkt een kleinigheid, maar het laat zien dat Mister & Mississippi het minder van zijn imago hoeft te hebben, en steeds meer van de zijn sterke nummers. Duidelijk is dat de band gegroeid is ten opzichte van 2013, waar ze op het Stille Nacht Festival op hetzelfde podium van Underground stonden.

Het publiek koopt wat cd’s, maakt een praatje of neemt een foto met de band, en doet een laatste drankje na. We kunnen met een dromerig gevoel het gure winterweer weer in, wat nu helemaal zo erg niet meer lijkt.