Op vrijdag 24 juli ging ik met Henk Wesselink (zanger en gitarist) en Ymte Koekkoek (drummer en zanger) van de Zwolse garagebluesband Money & The Man mee als roadie naar de Zwarte Cross. Dit was voor mij de eerste keer dat ik naar de Cross bezocht en het was tevens het debuut van Money & The Man op het Achterhoekse festival. Eenmaal aangekomen in Lichtenvoorde waren we allen verrast over hoe groot het terrein was. Met meer dan vijfentwintig podia, verschillende themaweides en natuurlijk de enorme crossbaan is dit het grootste festival waar ik ooit ben geweest!
Roadie Jazzy en zijn eerste (maar zeker niet laatste) Zwarte Cross
'Zonder grappen', maar wel 'vet hilarisch'
Afgelopen weekend bracht 3voor12 Gelderland uitgebreid verslag uit van de Zwarte Cross. Flevolands' favoriete stuiterbal (en kersverse roadie) Jazzy Pattynama beleefde het festival echter op geheel eigen manier. Hij kroop in de pen voor dit ingestuurde verslag, over roadie-werkzaamheden in een krokodillenpak, stagediven voor een Lelystads' publiek en jammen met Spike.
Slaapplek zoeken
Ralf, de manager van Money & The Man, kreeg helaas slecht nieuws: wij konden helaas niet op de camping van het festival slapen. We besloten daarom random langs boerderijen te rijden, om te vragen of we hier mochten overnachten. We vonden een boerderij met allemaal tenten en sleurhutten voor de deur: deze zat eigenlijk al vol, maar we mochten wonder boven wonder toch blijven slapen.
Nadat de slaapplekken waren geregeld, was het tijd om te feesten! Eerst bekeken we Blues Pills in The Roadhouse, een grote schuur inclusief balkon. Vervolgens liepen we langs de Megatent, waar BZB aan het spelen was. Ik was verbaasd dat die tent helemaal vol stond met mensen die tot het gaatje gingen - maar ook echt zonder grappen. We sloten de eerste avond af bij het Kampvuur-podium, waar Henk en Ymte nog even helemaal uit hun dak gingen bij het countryduo The Goon Mat And Lord Bernando.
Roadie-time
Na een goede nachtrust - iets te goed eigenlijk, want we werden te laat wakker - begon de dag goed met pannekoeken en broodjes ei. Eerst moesten we voor Henk een nieuw polsbandje halen, omdat die kapot was gegaan in zijn slaap. Daarna hadden we gelukkig ruim voldoende tijd om op te bouwen. Ymte en Henk hadden het idee om mij en Lars (de gitaar-roadie) in respectievelijk een krokodillen- en konijnenpak op het podium te laten helpen. Het pak was voor mij te groot, dus zag het er vet hilarisch uit.
Om kwart over twaalf was het dan eindelijk showtime! Het was een dik geslaagd optreden voor Money & The Man. Tijdens de goede, harde set werd het veld ook steeds voller en begonnen mensen te dansen. Als roadie-zijnde had ik het vrij rustig: alleen de snaredrumpootjes van Ymte hadden tijdens een song wat probleempjes. Tijdens het laatste nummer van hun set ging ik samen met Lars nep dollars door het publiek strooien. Op het dollar biljet staat een foto van Henk en Ymte, samen met hun logo. Deze actie pakte goed uit, vrijwel iedereen raapte een biljet op om te kijken wat het nou precies was. Weggooien? Nee! Mensen hielden het gewoon bij zich! Het blijven Nederlanders, hè...
Stagediven dankzij Lelystads' publiek
Na het optreden gingen we kijken bij Magnetic Spaceman, The Kendolls (op aanraden van 3v12FL-redacteur Steven) en My Baby. Omdat het zo ontzettend hard regende stond iedereen op het podium te schuilen tijdens de set van My Baby. Dit zorgde voor een heel uniek en intiem moment. Daarna was het tijd voor het tweede optreden van Money & The Man, in Café Harder: een stuk kleiner dan The Bayou, maar ook een stuk gezelliger.
Helemaal vooraan stonden een groep Lelystedelingen: Je t'aime-gitarist Gijs van Asselt onder andere Micha Chaudron, bassist van de Shakedown 8, kwamen kijken. Omdat Money & The Man al waren opgewarmd, werd deze set een stuk intenser, met veel meer energie. Door die energie werd ik wel aan het werk gezet: ik was weer druk met het fixen van het snaredrumpootje. Tijdens het laatste nummer van hun set besloot ik weer met fake dollar biljetten te smijten. Ik stond op de rand van het podium en werd vervolgens gedwongen om te gaan stagediven. Als er geen bekenden in het publiek stonden, had ik dit niet gedaan.
Jammen met Spike
Op de laatste dag gingen we kijken bij de legendarische motorcross. We zagen Buzz Lightyear, een cowboy en een Minion op wielen - supervet om een keer meegemaakt te hebben. Verder stond onze laatste dag in het teken van The Deaf.
Eerst zagen we de garagepunkers spelen in The Roadhouse, waar we de Wall of Death net gemist hadden maar toch nog even sfeer gingen proeven in de moshpit. Spike zei dat ze later op de dag zouden jammen in Café Harder. Backstage vroeg ik Spike of hij serieus was en of ik mee kon jammen. Spike beloofde niks en zei dat ik even met zijn drummer Kit Carrera moest overleggen of dat kon. Kit was te druk bezig met soundchecken dus er was geen tijd meer om het aan hem te vragen. Ik was dus heel erg dichtbij geweest om gewoon zomaar op de Zwarte Cross te gaan jammen met The Deaf! Wat zou dat té intens zijn geweest. Na dat optreden stonden we ook weer met ze te chillen en te praten over muziek, drums en meer. Het leek er op dat ze weer terug naar Den Haag gingen, maar kwamen ze toch weer tegen bij het Kampvuur-stage!
Laatste biertjes
De laatste biertjes werden opgedronken bij de crewtent, waar een spontane drumjam ontstond op de vuilnisbakken - daar moest Henk, Ymte en ik natuurlijk ook aan meedoen. Na afloop kregen we een dik applaus, dat was zeker lachen. Na de daaropvolgende veel te korte nachtrust ruimden we onze spullen op en was het tijd om afscheid te nemen. De mensen van de boerderij nodigden ons uit in hun huis voor een dikke bak koffie, en kregen van ons als dank voor al hun vrijgevigheid de EP van Money & The Man. Dit soort mensen vind je niet in de grote stad, echt supertof.
Het ziet er naar uit dat ik volgend jaar weer naar de Zwarte Cross ga. En ik droom er stiekem van om daar ooit eens te mogen spelen!
Benieuwd naar andere Zwarte Cross-verhalen? Lees in dit dossier alle artikelen die onze collega's van 3voor12 Gelderland over het festival schreven!