Counterfeit (bestaande uit drie Jazzy & de Pattynama's-leden) brengt vanavond een welverdiende ode aan Limp Bizkit. Want zeg nou zelf, iedereen brult nummers als Rollin’, My Generation en Take a Look Around toch luidkeels mee? Zanger/rapper Maarten ‘Mc Coughin’ Kuchen heeft goed naar Fred Durst gekeken: cargo pants, sneakers en de welbekende rode baseball cap, hij heeft het alllemaal. Ook gitarist Guido Stoop heeft zijn best gedaan om de LB-stijl uit te dragen: Wes Borland kan nog een puntje zuigen aan dit schminkwerk.
Lokaal Kabaal maakt met metal-editie naam volledig waar
Counterfeit, For Blood and Vengeane en Tarragona zetten Underground in vuur en vlam
Lokaal Kabaal maakte zaterdag met de vijfde editie zijn naam meer dan waar. Met Limp Bizkit-coverband Counterfeit, de Almeerse hardcore van For Blood And Vengeance en de headbang-koningen Tarragona stond er een stevige dosis metal op het programma in Poppodium Underground. En hoewel er weer flink los werd gegaan in de pit - tot knieschijven het begaven - bleek eens te meer dat metal verbroedert.
Counterfeit allesbehalve 'FAKE!'
Maar niet alleen voor het oog staat hier een ware tributeband, want Counterfeit brengt de nummers hard en vol overgave. ‘Het is best moeilijk om Fred Durst na te doen, maar hij doet het best wel goed,’ zegt een lachende headbanger, die zich weer tussen het duwende en trekkende publiek mengt. Hij heeft gelijk. Al is Maartens techniek nog niet helemaal top (de rapper is geregeld buiten adem): hij brengt het wel heel lekker. Er staat hier een volwaardige show waarin de bandleden elkaar regelmatig opzoeken en zichtbaar opgaan in hun spel. Als toetje trakteren ze het publiek op Killing in the Name. Goed, die kennen we dan misschien niet van Limp Bizkit, maar het is desondanks een knaller van een afsluiter, die door het publiek meer dan gewaardeerd wordt.
Almere City Hardcore verbroedert
Er staan hier broeders op het podium. De bandleden van For Blood And Vengeance geven elkaar een hartelijke boks, waarna ze direct met knallend gitaarwerk hun set openen. De band bestaat sinds 2009 en dat is te zien aan de performance. Ieder bandlid weet wat zijn taak is en voert deze geroutineerd uit. Zanger Dennis geeft een lading energie en maakt gebruik van het hele podium. Het is duidelijk dat de bandleden hun muziek goed kennen, en dat terwijl ze voornamelijk nummers spelen van een nog op te nemen EP.
‘We zijn hier met z’n allen en we doen dit met elkaar. Dus what the fuck is daar gaande?’ roept zanger Dennis, wijzend op de kring mensen in het midden van de zaal. Op de grond ligt een jongen, zijn knieschijf is verschoven en hij is niet meer in staat om op te staan. De show wordt stilgelegd zodat de ambulancebroeders rustig hun werk kunnen doen. Als de jongen is afgevoerd (sterkte!) hervat For Blood And Vengeance zijn show met minstens zoveel energie als voor het incident. Het publiek laat zich niet afschrikken door de blessure en begint gelijk weer op elkaar in te beuken: Almere City Hardcore verbroedert.
Teringgoed Tarragona
Eigenlijk is de muziek die Tarragona brengt een beetje gedateerd. De hoogtijdagen van heavy metal met een vleugje glamrock hebben we ergens in de jaren tachtig achtergelaten, maar tering: wat is dit goed! Alles klopt. De gitaarpartijen van Lennart van Kampen en Vidal Wildeboer zijn ijzersterk en wisselen elkaar op harmonieuze wijze af. Vidal is in topvorm en heeft een stem als een fluitketel. Er is geen valste noot te ontdekken in zijn indrukwekkende uithalen en ook het grunten gaat hem zeer gemakkelijk af.
Het is jammer dat een groot deel van het publiek al bier staat te drinken bij de bar, wat voor het overgebleven publiek de gelegenheid biedt door de hele zaal heen te springen. Hier staat een band van topformaat die een lokale bandavond als Lokaal Kabaal eigenlijk al lang is ontstegen. Deze heren horen thuis op festivals als Wacken Open Air. Tarragona is een waardige afsluiter van deze knaller van een avond.