Jaya the Cat weet slaperige Underground niet wakker te schudden

Ook voorprogramma The Shenanigans verdient een enthousiaster publiek

Tekst: Maaike Broekhuijsen, foto's: Remco van Beurden ,

Het is alweer een tijd geleden dat Jaya the Cat in Lelystad speelden. Op zaterdag 10 januari waren de skapunkers terug in de polder voor een show in Underground. In het voorprogramma stonden de Almeers/Utrechtse the Shenanigans, die vorig jaar hun cd uitbrachten in Bitterzoet en tijdens de Flavourland-voorronde in Underground nét naast een wildcard grepen.

Het is nog niet zo druk in de Underground wanneer The Shenanigans het podium betreden. Deze tienkoppige skaband is eigenlijk net iets te groot voor het podium, maar gelukkig lijkt de band hier zelf geen last van te hebben. Ze bestaan al wat langer en zijn ook geen volledig onbekende naam meer. De band zit muzikaal tegen de third-wave-ska aan, ergens tussen bands als The Mighty Mighty Bosstones en Mad Caddies enerzijds en The Specials en The Toasters anderzijds.

Tetris-ska

Hoewel de band zelf een energieke show weggeeft, lijkt Lelystad nog bij te moeten komen van alle nieuwjaarsborrels. Het grootste deel van het publiek staat achterin de zaal, en zelfs voorin lijkt er geen beweging in te willen komen. The Shenanigans doen er alles aan om het publiek te vermaken: tussen de eigen nummers door spelen ze een cover van The Specials, komt er een stuk rap voorbij, doen ze een cover van Queens of the Stone Age en eindigen ze met een ska-versie van het Tetris-thema. Deze band verdient een enthousiaster publiek dan wat er vanavond stond, dan zou het gelijk een goed feestje zijn.

Ja voor Jaya

Jaya the Cat is onderhand geen onbekende naam meer. Ooit begonnen in Boston, maar al sinds jaren in Amsterdam gevestigd. Het is duidelijk dat het publiek hiervoor is gekomen: de mensen die eerder nog achterin bleven hangen, weten nu hun weg naar de zaal te vinden, waardoor het gelijk een stuk drukker lijkt. De band speelt moeiteloos hun mix van ska, punk en reggae.

De bekende en minder bekende nummers komen allemaal voorbij, van Nobody’s Fault tot Hello Hangover. Vooraan staat een groep fans mee te zingen, tijdens de wat energiekere nummers ontstaat er geregeld een kleine pit in het midden van de zaal. Het is een strakke show waar weinig op aan te merken valt: de bandleden hebben het naar hun zin, zijn goed op elkaar ingespeeld en bewegen vrolijk over het podium. Toch weet een groot deel van het publiek niet helemaal op gang te komen, waardoor Jaya the Cat niet helemaal weet te overtuigen.

Pyjamafeestje

Lag het aan de bands, dan was deze avond een feestje. Het is jammer dat niet iedereen in het publiek even wakker lijkt te zijn. Want met zulke bands, die zo’n strakke en energieke show weggeven, hoort het dak er af te gaan.