De Gronings/Finse folkformatie Town of Saints opent op vrijdag LelySTART. De band, die aan de vooravond staat van hun self-called megalomane Europese tour gesponsord door MTV, speelde voor de derde keer in iets meer dan één jaar tijd in Lelystad. In juni 2013 stond Town of Saints nog op Gimme Shelter met een intieme campingsessie, in december speelden ze de spiegelzaal van de Underground plat met een feestelijk en dansbaar concert en nu is het tijd voor het grotere LelySTART.
LelySTART '14: Town of Saints groeit harder dan haar publiek
It takes two to tango
Met het driedaagse gratis festival LelySTART werd dit weekend de start van het nieuwe culturele seizoen gevierd. Town of Saints werd dankzij succesvolle shows op Gimme Shelter en Stille Nacht al voorzichtig een Flevolandse festivalfavoriet genoemd. Maar is dat genoeg om ook een compleet LelySTART-veld vol te krijgen?
DE ACT
DE SHOW
Het eerste wat opvalt aan de band is de transformatie die heeft plaatsgevonden binnen de bezetting: de drummer is vervangen door een andere, strakkere drummer en er zijn twee nieuwe bandleden bijgekomen: een bassist en een toetsenist/gitarist. De band is letterlijk en figuurlijk dus flink gegroeid en dat is te horen aan het geluid dat het hele concert voller is dan bij voorgaande concerten en op hun plaat. Zo klinkt de band, ooit begonnen als een indiefolkduo, op sommige momenten als een stevig spelende rockband.
De set wordt geopend met Going Back In Time, een nummer van het officiële debuutalbum Something To Fight With, waarvan de meeste nummers die vanavond gespeeld worden afkomstig zijn. Vanaf het begin speelt de band duidelijk met veel plezier en het grote doel lijkt voor de band het laten dansen van het publiek. Het is dan ook jammer dat het publiek eigenlijk te klein is voor het grote festivalterrein en podium, wat het moeilijker maakt voor de band om de sfeer van hun vrolijke indiefolk over te brengen op het publiek.
Het sterkste deel van de set is het middenstuk vanaf de nieuwste single Miner’s Song, die met een verdacht veel als Mumford & Sons klinkend geluid ingaat tegen de wens van de organisatie die het de huis-dj juist verbood géén Mumford & Sons te draaien. Dit nummer wordt gevolgd door het ietwat zware Roisin, dat met een nog hardere jam overgaat in het luchtige Something To Fight With, dat een mooie opmaat blijkt voor het best ontvangen nummer van de avond: Carousel. De band zit helemaal in zijn element en het publiek, dat ondertussen flink is gegroeid, danst en fluit het hele nummer enthousiast mee.
HET OORDEEL
Aan het einde van de set is er ruimte om te schitteren voor de prachtige violiste Hetta uit Finland en met een snel gespeeld Bye Bye Bye is het einde van het optreden een feit. Al zijn alle nummers erg goed uitgevoerd en worden ze misschien wel nog beter aan elkaar gepraat door de grappige frontman Harmen, mist er toch iets. Misschien is het podium te groot en het publiek te klein om de intieme setting van de voorgaande concerten in Lelystad te evenaren. Feit is dat het concert ondanks het sterke middenstuk op geen enkel moment écht los kwam. En dat is jammer, want deze volgroeide band met zichtbaar plezier in optreden verdiende een evenredig volgroeid feest.