De laatste keer dat Jazzy en de Pattynama’s in Groningen waren, was in 2013 toen ze bezig waren met de opnames van hun vier tracks tellende EP. Een heerlijk plaatje, waarmee ze op diverse plekken in het land het podium betraden. Vervolgens keerden zanger/gitarist Guido Stoop, bassist Wilmar Klein en de meest intense drummer van Lelystad Jazzy Pattynama niet meer terug naar het hoge noorden. Daar komt vandaag, op zaterdag 6 september, verandering in.
Beyond Flevoland: Jazzy & de Pattynama's on the road
De Pattynama's rocken een boerenschuur in Oude Pekela
Op zaterdag 6 september keerden Jazzy & de Pattynama's terug in Groningen, de provincie waar ze de basis legden voor hun debuut-EP uit 2013. Jens Adam, onze reporter met Groningse roots, reed met de Lelystadse rockband mee naar Oude Pekela, waar de Pattynama's in een boerenschuur de Flevolandse eer verdedigden.
14.00 uur
Ik zit bij Jazzy op de bank te wachten op de rest van de band. Niet veel later komt Guido binnen gestrompeld en verbaast zich over het feit dat Wilmar nog niet binnen is. ‘Ik zei tegen hem dat hij rustig aan kon doen, maar dat is al zeker een half uur geleden,’ lacht hij. ‘Die moet natuurlijk eerst nog even knallen,’ vult Jazzy hem aan. Als Wilmar tien minuten later binnenkomt, verzekert hij ons met enige teleurstelling in zijn stem dat dit niet het geval was: ‘Ik heb gewoon rustig aan gedaan.’
14.30 uur
Met nog drie uur op de klok tot aan het optreden vetrekken we uit Lelystad op weg naar Oude Pekela: een dorpje in Groningen gelegen tegen de Duitse grens. ‘Volgens mij hebben we nog nooit zo ver hoeven rijden voor een gig,’ vertelt Wilmar. De sfeer in de auto is opvallend rustig, zelfs Jazzy lijkt helemaal zen te zijn. Zijn de jongens brak? Hebben ze last van zenuwen? ‘Ik heb niet echt het gevoel dat we straks moeten spelen,’ zegt Guido, ‘ik heb meer het idee dat we gewoon een uitje hebben.’ Wanneer John Coffey door de speakers knalt, begint het wat meer te leven in de auto en zit Jazzy al gauw naast me te pigsquealen. Zo ken ik hem weer!
16.30 uur
We rijden Oude Pekela binnen. ‘Die huisjes zijn hier wel intens man,’ verbaast Jazzy zich, ‘die zijn volgens mij pauper oud.’ Guido moet lachen om een pinautomaat, doelend op mijn kennelijk loze tip om voor vertrek nog even te pinnen. Als we het terrein oplopen waar vandaag het evenement SAMEN wordt georganiseerd, zijn wij duidelijk de vreemde eenden in de bijt. ‘Ons kent ons’ kun je hier wel zeggen en dat heeft maar met een ding te maken. SAMEN is een initiatief van Jolanda Pijpker, eigenaresse van de oude schuur waar vandaag vanaf half twee tot half twaalf ieder uur een ander bandje speelt: voornamelijk bandjes uit de omgeving. Op het terrein staat de snackwagen van een dorpje verderop en ook de lokale sushi toko heeft een standplaats gekregen. Een tatoeëerder uit de buurt voorziet de mensen van vers inkt. Kortom, een grote groep vrienden en bekenden die met elkaar deze dag mogelijk maken. Logischerwijs vraag je je nu af hoe de Lelystadse Pattynama’s hier terecht zijn gekomen. ‘Via jou Jens, jij hebt je roots hier liggen,’ is Jazzy’s antwoord op die vraag.
17.30 uur
De Pattynama’s bestijgen het podium. Ze spelen hard. Jazzy is vanaf noot één het beest zoals we hem kennen, Guido’s stem is in topconditie. Zo nu en dan valt zijn gitaar ietwat weg door de brullende bas van Wilmar, maar dat hindert niet. Het geheel staat als een huis. De Patty’s hebben het zichtbaar naar hun zin wanneer ze hun single Miles and Miles weten uit te bouwen tot een dikke jamsessie. Het publiek is wat terughoudend, maar komt los wanneer No one knows wordt ingezet. Dat ze hier van meezingers houden werd al eerder duidelijk toen een eerdere band Poep in je hoofd en Don’t call me white ten gehore bracht. Met Everlong hebben de Pattynama’s dan ook een goede afsluiter van hun set. Uit het applaus blijkt de waardering van het publiek. ‘Die jongens kunnen wel wat,’ zegt mijn neef die de hele show al naast me staat. Dit klinkt misschien niet zo heel enthousiast, maar je moet niet vergeten dat we hier in het altijd nuchtere Groningen zijn. Alhoewel…
20.30 uur
Na een x-aantal biertjes en nog wat bandjes gezien te hebben, besluiten we naar huis te gaan. Guido moet nog zo’n twee uur rijden en heeft toch ook wel zin in een biertje nu. Met een dikke knuffel worden we door Jolanda bedankt voor onze komst. ‘Jullie waren echt te gek’ staat er op de veer die de Pattynama’s tot sluit nog in hun reet gestoken krijgen. In een dooie hoek van het dorp vinden we een supermarkt waar we nog gauw een kratje bier scoren. ‘Voor de evaluatie straks,’ lacht Wilmar. Met een voldaan gevoel en het mooie vooruitzicht op bier drinken beginnen de Pattynama’s tevreden aan de terugreis naar Lelystad. ‘Dit was echt een hele toffe dag,’ luidt het eindoordeel.