Stevig zweven bij spectaculair Moss

Dankzij U2-achtige gitaargalmen en een lichtman die helemaal los gaat

Tekst: Jens Adam. Foto's: Remco van Beurden ,

Veel mensen kwamen er afgelopen zaterdag helaas niet op Moss in Poppodium Underground af. Maar het publiek dat er wel stond werd door de indierockband al gauw aan het zweven gebracht, om vervolgens dankzij stevig rockwerk weer veilig op aarde te landen.

Het is een kale aangelegenheid in Poppodium Underground. Het publiek dat wél de moeite heeft genomen om vanavond te komen staat wat glazig te staren naar de Nijmeegse band Mountain States. Het past bij het sfeertje want de band wordt aangeduid als dreampop. Ook dragen ze het label rechttoe-rechtaan collegerock, al rockt de show maar weinig. Ze spelen goed, maar echt overtuigend is het niet. De zanger is nauwelijks te verstaan en als je hem wel hoort glijdt zijn stem behoorlijk uit – maar misschien hoort dat er wel gewoon bij.

Stevig zweven

De bandleden van Moss weten duidelijk waar ze mee bezig zijn. Een stevige smak muziek galmt door het pand. Ergens in de verte bespeur je sporen van U2. Wel een U2 die je liever hoort, dan de muziek die je nu van U2 kent. Mede dankzij de drummer staat hier een band van groot formaat. Je zou niet graag willen ruilen met de toms en bekkens van deze slagman, die vol overgave zijn instrument te lijf gaat. Het is een bijzondere ervaring hoe de zweverige liedjes, die aangevuld worden met heerlijk vage bijgeluiden, voelen alsof je bij een stevige rockband staat. Ze brengen je in trance om je vervolgens met een klap weer keihard op de aarde te doen landen.

Lichtman is los

Hoewel het optreden wat onpersoonlijk is - er is weinig interactie met het publiek - wordt er een dikke show neer gezet. Niet omdat de band nou zo los gaat, in tegendeel, maar met de aanvulling van het licht staat hier meer dan alleen een optreden. Noem het gerust een beleving. Met een blik op de lichttafel wordt duidelijk waar dit spektakel vandaan komt. Lichttechnicus Zis Ankoné staat als een groots dj te springen en te dansen terwijl hij met de knoppen speelt. Het is een show op zich hoe hij helemaal met de muziek versmolten is. ‘Bij dit nummertje kon ik even los’ lacht hij, al gaat hij uiteindelijk bij ieder nummer ‘even los’.

Verdient meer

Het is jammer dat er op zo’n indrukwekkend staaltje muziek zo weinig mensen afkomen. Er heerst een gevoel van plaatsvervangende schaamte, want met zo’n klein groepje aanwezigen komt de sfeer nauwelijks los. Er is zichtbaar genoten, dat wel, maar een band van deze klasse verdient toch echt wel meer erkenning. Hopelijk trekken ze met de rest van hun toer een groter publiek. Dus heb je de kans en wil je wat beleven, gaat dat zien!