De muziek van Navarone heeft de overduidelijke elementen uit de rockmuziek van de jaren zestig, zeventig én negentig zijn - de jaren tachtig slaan ze over. Maar in plaats van ‘te ‘klinken als’, dienen de muzikale aspecten uit het verleden als een kapstok waaraan Navarone’s leden hun eigen ideeën op kunnen hangen. In die gedachtegang mag je met een gerust hart stellen dat ze meer het stokje hebben overgenomen van grote rockbands zoals Led Zeppelin. Die bands lieten zich ook veelal inspireren door het verleden en wisten de schoonheid van vroeger genadeloos te vertalen naar een nieuwe generatie. 

‘Natuurlijk beseffen wij dat het met onze muziek moeilijk gaat worden op Nederlandse bodem,’ bekent frontman Merijn van Haren, ‘maar het gaat er uiteindelijk om hoe je klinkt als band. En als daar je volledige overtuiging ligt, waarom zou je dan jezelf voor de gek gaan houden? Onze smaken binnen de band lopen nogal uiteen, maar uiteindelijk is de muziek van Navarone een samenwerking van al die verschillen smaken en karakters.’ 

De recensies en reacties op Navarone’s debuutalbum A Darker Shade Of White waren zeer positief en zorgde ervoor dat muziekenthousiastelingen, zoals 3FM-dj’s Rob Stenders en Eric Corton, alsmede NRC’s Jan Vollaard zich schaarden achter de band. Navarone’s tweede album Vim And Vigor, dat dit jaar verscheen, kon rekenen op eenzelfde gelauwerd ontvangst. Voor beide albums werd er samengewerkt met Wouter Budé in zijn studio Moon Music en tekende sound-engineer Vance Powell (Jack White, Beck, Kings Of Leon) voor de mix. Vance kleurt de komende maanden sowieso het Flevolandse muzieklandschap: hij werkte namelijk ook samen met DeWolff en De Staat, die in de komende maanden ook de Flevopolder bezoeken. Voor het album Vim And Vigor vlogen de bandleden van Navarone naar Nashville om in de Blackbird Studio’s aan de slag te gaan met de fameuze hoofd-engineer.

Ondanks het ontbreken van de in Nederland vaak benodigde radiohit, speelde de band voor uitverkochte zalen en voerde het een zegetocht langs festivals als Paaspop, Appelpop en de Zwarte Cross. Met daarbij ook nog De Wereld Draait Door en Eurosonic Noorderslag in de pocket mag je spreken van een Nederlands succes. Na gespeeld te hebben in het voorprogramma van Extreme en op het showcasefestival Reeperbahn Festival in Duitsland, maakt de band zich op om de verdere Duitse markt te veroveren.

‘Er valt nog genoeg te veroveren in Nederland, wij zijn hier zeker niet klaar. Duitsland is voor ons een volgende logische stap. Het publiek voor muziek als de onze is gewoon vele malen groter. Inmiddels voeren we gesprekken met een grote Duitse boeker en een label om onze plaat officieel uit te gaan brengen. Volgende maand gaan we onder de vlag van de Classic Rock Roadshow vijf dagen toeren met Robert Pehrsson’s Humbucker. We reizen dan per Nightliner door Duitsland en dat alleen al is echt waanzinnig vet!’

Meerdere Nederlandse rockbands zoeken hun geluk juist buiten onze landsgrenzen om zo hun lange termijnvisie te volgen. Ook is er onderling veel contact tussen verschillende bands en vinden er belangrijke wisselwerkingen plaats. Merijn: ‘Je praat altijd wel met bands zoals De Staat, DeWolff en Birth Of Joy. Dan gaat het vaak over hoe zij bepaalde zaken in het buitenland aanpakken. Omgekeerd werkt dat ook zo. Je leert zodoende van elkaars ervaringen, waardoor alle Nederlandse bands samen ook verder komen in het buitenland. Je hebt gewoon bepaalde netwerken, ingangen en ideeën nodig, anders kom je nergens.’

Na een uitgebreid gesprek met Merijn van dik een uur, waarin het beoogde interview totaal verzandt in een zeer bijzonder gesprek over cultuur, politiek én natuurlijk muziek, volgt een show van ruim een uur en driekwartier die de apotheose van de avond wordt. Het enige minpunt: de show is na één uur en driekwartier helaas afgelopen. Maar gelukkig keren we huiswaarts met de geruststellende gedachte dat Navarone aankomende zaterdag weer in de buurt is.