Nadat The Veils in 2006 met het tweede album Nux Vomica definitief door brak, overtrof de band vervolgens het ene album over het andere. Maar de absolute topper was toch wel hun meest recente plaat Time Stays, We Go, die wordt gezien als de meest complete The Veils-plaat tot nu toe. Waar de bandleden vaak op automatische piloot lijken te spelen, staat Finn Andrews bekend als een groot talent. Bij haast ieder optreden is het contact tussen band en frontman nul, en de interactie tussen frontman en publiek vrij weinig. Nu Andrews geen begeleidingsband heeft om zich achter te verschuilen, zal dit optreden een geheel ander avontuur voor zowel het publiek als de zanger worden.
Finn Andrews tijdens Stille Nacht: een kerstboom zonder piek
The Veils-frontman heeft moeite de intensiteit vast te houden
Jaqcueline Govaert was niet de enige go-soloartiest van de avond. The Veils-frontman Finn Andrews staat vanavond eveneens helemaal alleen en zonder band op het Hoofdpodium. Het enige verschil is dat Andrews niet met zijn band is gestopt, in tegendeel zelfs, want zoals het er nu uit ziet mogen we volgend jaar hun vijfde album verwachten. Maar vanavond staat Finn Andrews slechts met een piano, een gitaar en zijn hoed van vilt op Festival Stille Nacht.
DE ACT
DE SHOW
Als tweede Hoofdpodium-act van de avond, opent de singer-songwriter met Not Yet. Een nummer waar hij ieder jaar steeds meer aan gehecht raakt, zoals hij vertelde in een interview met 3voor12 Flevoland eerder deze week. En dat hij zo is gehecht aan het nummer is te merken, maar het blijkt nog knap lastig voor hem om het nummer goed op het publiek over te brengen. Met zijn emotionele stem, donkere teksten en introverte karakter houdt de zanger het klein vanavond.
Bekende nummers als The Wild Son en Lavinia worden terug naar de basis gebracht door ze zonder band ten gehore te brengen. De nummers klinken hierdoor puur en authentiek, maar Finn Andrews heeft toch enige moeite om het publiek mee te slepen. Wanneer hij nieuwe liedjes speelt als Body of Light en What Strange Things Lovers Do klinkt de zanger enigszins zenuwachtig. Waarschijnlijk komt dit omdat vanavond de eerste keer is dat hij deze nummers voor een onbekend publiek speelt. Zenuwachtig had de zanger niet hoeven zijn, want de nummers worden met open armen door de zaal ontvangen. Er wordt genoten van Andrews' nieuwe werk en ook de oudere nummers zijn fijn om naar te luisteren, maar een echt hoogtepunt wordt niet bereikt. Het optreden is een prachtig versierde kerstboom, maar mist een piek.
Het spel van de singer-songwriter op zowel gitaar als piano is niet fenomenaal, maar hij heeft geen moeite om zichzelf ermee staande te houden. Wel lijkt het voor Andrews lastig om de intensiteit waarmee het optreden begon, gaandeweg vast te kunnen houden. Voor zij die nog oplettend zijn sluit Finn Andrews af met – hoe kan het ook anders – Stille Nacht, maar dan wel volledig instrumentaal op zijn mondharmonica.
HET OORDEEL
Hoewel de sfeer van het optreden intiem begon vanavond, is Andrews iets té ingetogen om het hele optreden lang te boeien. Wanneer een kwartier voor het einde wat mensen achterin de zaal gesprekken gaan voeren en de zaal langzaam maar zeker steeds leger loopt, wordt het moeilijk voor hem om zijn show nog goed af te sluiten. Zijn optreden, hoe goed het ook begon, eindigt jammer genoeg in een kleine anti-climax.