De kaarten zijn geschud, de dagen geteld: 2014 zit er bijna op. Om dit mooie jaar - waarin 3voor12 Flevoland zijn herstart maakte - in stijl af te sluiten zullen de redacteuren hun klassieke jaarlijstjes presenteren. Nog één keer zullen ze hun ongezouten meningen over de afgelopen 365 dagen de wereld in te slingeren, en kiezen ze hun beste albums, beste nummer, beste optreden én het aanstormend talent voor 2015. Vandaag is redacteur Maaike Broekhuijsen aan de beurt om haar muzikale hoogtepunten van 2014 te delen
Album van het jaar #1: The Lawrence Arms - Metropole
Acht jaar na hun laatste album, kwam The Lawrence Arms begin dit jaar met een geweldige nieuwe plaat aan. Op Metropole laten ze een volwassen geluid horen waaraan je merkt dat punkrock en opgroeien echt wel samen gaan. Van het langzame Metropole tot zelfhaat in Drunk Tweets, het komt hier allemaal voorbij.
Album van het jaar #2: Sean Rowe - Madman
Het blijft me verbazen dat Sean Rowe nog steeds niet tot het grote publiek is doorgedrongen. Zijn muziek en zijn diepe stem doen al snel denken aan artiesten als Tom Waits en Leonard Cohen. Met Madman kan het niet al te lang duren tot die doorbraak eindelijk eens gaat komen.
Album van het jaar #3: Note to Amy – Life is Not Enough
Om ook een band van eigen bodem te benoemen, sinds Note to Amy met hun nieuwe album aankwam, is deze nog niet uit mijn vaste rotatie verdwenen. Een sterk punkrock album met muzikaal net wat meer nadruk op rock en een album dat tekstueel de serieuzere thema’s aanpakt.
Song van het jaar: Call it Off – Forward and Crazy
‘My only friend is this coffee mug, he’s the silent type, he don’t talk that much, but he listens well and he doesn’t Judge.’ Er is dit jaar zoveel goede muziek uitgekomen, dat ik eigenlijk geen favoriet nummer heb. Dus hier een shout-out naar de jongens van Call it Off, die op hun laatste single, Forward en Crazy – buiten de fantastische tekst om - laten horen dat ze nu toch echt een eigen geluid hebben gevonden.
Concert van het jaar: Lucero – Paradiso, 08-05-2014
Er was geen voorprogramma, de band begon pas om 22.00 uur en speelden twee uur lang, zonder pauze in de kleine zaal van het Paradiso. Lucero maakt country-punk rock, Memphis soul, waar ook de blues invloeden doordringen. Er was geen fantastische lichtshow, er waren geen special effects, maar dat was ook niet nodig, Lucero wist zonder problemen de aandacht van het publiek vast te houden. Een van mijn favoriete shows dit jaar en een van mijn favoriete live-bands aller tijden. Zie hieronder een voorbeeld waarom Lucero live zo goed is.
Opkomende Flevolandse band: Sweet Whites
Sweet Whites waren voor mij de grootste verassing op Flevolands muziekgebied dit jaar. Tussen alle up- and coming rockbands is hun dansbare new wave met lichte punk-rock invloeden, een verfrissend geluid. Misschien zijn ze (nog) niet de beste band in de provincie, en misschien moeten ze eerst nog even de regio overnemen, maar de vernieuwing die ze brengen, daar sta ik volledig achter.