Creativiteit en chaos. Geloopte gitaren, new wave-drums en opgefokte videoclips. Waar veel andere lo-fi artiesten de plank volledig misslaan ontpopt Torn Hawk - beter bekend als Luke Wyatt - zich tot kunstenaar.

De verrassing van 2014. Zette voet aan wal in Nederland na een steengoed optreden op London Calling, Paradiso. Disco, soul, een genot om naar te luisteren. Retestrak en supergoede vocalen. Dit is de plaat die je de volgende zomer ook weer op repeat hebt.

Intussen tachtig jaar en nog steeds actief. Geweldig album die mijns inziens nóg maar eens bewijst dat Cohen meer dichter dan songwriter is. Wederkerende thema's als liefde, religie en politiek zijn na een muzikale loopbaan van meer dan vijftig jaar nog steeds geen cliché.

Een nummer dat je niet direct van deze groep verwacht, maar de song zit goed in elkaar en is bovendien super dansbaar. Zanger Stuart Murdoch regisseerde trouwens een geweldige film (God Help the Girl), die ook dit jaar in première ging en zeker het kijken waard is.

Geweldige show ter promotie van het overigens supergoede album Playland, waar de knallende single Easy Money vanaf komt. Ik moest zelfs een traantje plengen bij Marrs uitvoering van de Smiths-klassieker There Is A Light That Never Goes Out.

Het is moeilijk om hier niet subjectief te zijn. Ik ga ons eigen bandje hier natuurlijk niet ophemelen en als ik er één moet kiezen, dan doe ik anderen tekort. De kwaliteit van de bands die in de finale van Flavourland stonden was hoog. Ik vind het absoluut niet ondenkbaar dat uit die creatieve poel iets groots zal verrijzen.