Liedjes Finn Andrews zien eerste levenslicht op Stille Nacht

The Veils-frontman leerde zichzelf opnieuw piano spelen voor solo-show

Tekst: Lennart van der Burg ,

Finn Andrews reist zaterdag af naar Lelystad, voor een show op het festival Stille Nacht. In Poppodium Underground zal de zanger van de Londense indieband The Veils een paar oude, maar ook een flinke lading nieuwe nummers spelen. ‘Het is interessant om de liedjes te kunnen spelen zoals ze geschreven zijn, nog voordat de band en een producer erbij betrokken werden.’

Veils-fans, wees gerust: zanger Finn Andrews is zijn band niet vergeten. Sterker nog, de enige reden dat hij deze week solo en geheel in zijn uppie op het Stille Nacht-podium staat, is volgens hem puur omdat hij ‘gevraagd werd om op dit festival te spelen.’ ‘Maar The Veils en ik zijn as we speak een nieuw album aan het opnemen, die hopelijk volgend jaar uitkomt. Maak je geen zorgen.’  

Pasgeboren liedjes

Het is volgens Andrews alweer een tijdje geleden dat hij in zijn eentje op pad ging. ‘Er kan op deze manier meer mis gaan, met minder mensen om de schuld te geven,’ grapt de zanger. ‘Al ben ik altijd een nervous wreck voordat ik op moet, dat is bij solo-shows niet anders. Ik moest mezelf opnieuw piano leren spelen om het te kunnen doen, maar ik kijk er inmiddels erg naar uit. Wat dit solo-optreden interessant maakt voor het luisterend publiek, is dat ze de nummers horen zoals ze oorspronkelijk geschreven zijn, nog voordat de band of een producer erbij betrokken werd. Er hangt zo een soort breekbare, pasgeboren sfeer rond de nummers, waar ik zelf erg van houd.’
 
De zoon van XTC-toetsenist Barry Andrews verklapt dat hij een mix van oude en nieuwe nummers gaat spelen. ‘Zo heb ik bijvoorbeeld Not Yet, een lied waar ik ieder jaar steeds meer gehecht aan raak en die ik graag speel, zowel met band als in mijn eentje. Maar ik heb vooral zin om een paar nieuwe nummers te spelen, die nog nooit het daglicht hebben gezien. Ik ben erg benieuwd hoe het voelt om deze live te spelen.’

Onder de zeespiegel

Finn kan niet wachten om naar Lelystad te komen. ‘Sindskort hebben we een nieuwe studio in Londen, waar ik de afgelopen drie maanden iedere dag ben geweest. Het is fijn om weer eens buiten te komen. Dat de stad bijna vijf meter onder de zeespiegel ligt, vind ik geen probleem: er gebeurt nooit iets slechts onder de zeespiegel. Wat er boven de zeespiegel gebeurt, daar moet je je druk om maken.’
 
Of hij niet bang is om in zijn eentje naar het soms wat deprimerende Lelystad te komen?  ‘Oh god, zeg dat niet! Ik kom helemaal in mijn uppie en was al bang dat het mij depressief zou maken. Hopelijk kunnen de toeschouwers van de show mij een beetje opvrolijken.’