Zaterdag 1 oktober 2011 is volgens de statistieken de warmste ooit. Op deze avond wordt de temperatuur in de Underground nog eens een paar graden hoger gezet door een moshpit-gala in Lelystad. Landelijke grootheid No Turning Back staat hier om te laten horen wat hardcore nou eigenlijk betekent.
Als er in Nederland “hardcore” wordt gezegd, dan gaan mensen al heel snel uit van techno hardcore. Dat is natuurlijk niet zo raar, want dat is in ons landje ook heel groot. Als je over de grenzen gaat kijken, bereid je dan voor op gruwelijk gitaargeweld, pompende vuisten en mannen die hele opfokkende teksten schreeuwen.
In ons land is er No Turning Back. Een band die zeker geen onbekende is. Zij hebben de halve wereld zo’n beetje afgereisd om hun herrie te laten horen. Op het podium zijn ze dan ook het voorbeeld voor vele metalbands: vol met energie en overgave komen zij hun ding doen en dat is beuken. Recht voor je raap en knetterhard weten zij het publiek in een kolkende massa te praten. Op de dansvloer staat iedereen om zich heen te meppen door een plas van bier, zweet en misschien zelfs een beetje bloed. Het is hard tegen hard, maar daar boek je No Turning Back ook voor.
Naast No Turning Back staat een metalcore band met wellicht een van de briljantste namen ooit. De Utrechtse Haribo Macht Kinder Froh, die weet met hun “partycore” de voetjes van de vloer te krijgen. Overal staan mensen enthousiast te dansen en te springen. Deze intrigerende mix van techno/dance en metalcore werkt, tot grote verbazing, goed. Het aanstekelijke van de techno/dance zorgt ervoor dat het geen moment stilstaat in de zaal en hun breakdowns slopen de Underground bijna.
Deze avond behoort eigenlijk toe aan de openingsact, Merge As One. In hun thuishonk presenteren zij de gloednieuwe EP “From Our Hearts”. De band valt ook zeer goed in de smaak bij het publiek, want overal waar je kijkt zie je mensen in hun t-shirts lopen. Na een zeer geslaagd optreden, is de band blij dat deze last nu van zich af valt. “We zullen nu een tijdje niet meer in Flevoland optreden, op Flavourland na, om ons zelf er toe te dwingen om de kansen hier buiten te grijpen.” Zegt frontman Zeph van der Plas. Nu de maanden van voorbereiding klaar zijn, kunnen de heren zich focussen op wat ze goed kunnen, een performance neer zetten. “Er zit nu ook meer zelfverzekerdheid in bij ons.” Merkt Maurice van Voorst (gitaar) op. “We hebben nu een EP en het voelt professioneler.”
Na een hele avond beuken is het ook wel weer leuk geweest. De tijd is aangebroken om lekker naar huis te gaan en de wonden te verzorgen. Een geslaagd feestje was het wel. Dat zullen de blauwe plekken de volgende ochtend ook bewijzen.