Mala Vita is een band met een gevarieerde achtergrond. Met bandleden uit Italië, Bosnië en Servië, mag er gerust gezegd worden dat zij een niet erg voor de hand liggende combinatie vormen. Met deze verschillende achtergronden kan je dus ook niet anders verwachten dan een cross-over van balkanpunk, ska, reggae, rock en hiphop. En deze verwachtingen maakten zij meer dan waar.

Waar er normaal nog wel eens gevraagd wordt of je alsjeblieft naar voren wil komen, was dat vanavond totaal niet nodig. Het ruim aanwezige publiek was namelijk al bijna twee uur opgewarmd door de zwoele, balkanische beats van het voorprogramma, voordat Mala Vita het podium betrad.

Al was er geen voorprogramma geweest, heet zou het er toch wel aan toe gaan. Het regende namelijk niet alleen vuur in Sarajevo, het regende vooral vurige blikken vooraan het podium.
Vaak worden, bij de wat ruigere acts, de eerste paar vierkante meters vooral door mannen onveilig gemaakt. Vanavond scheen een hele delegatie dames hun vriendje achterin de zaal gelaten te hebben  om -met brandend verlangen- blikken van de Malavitosi’s te stelen. Grote kans dat het komt door de zanger. Wie wil er nou niet boomchakala’en met de charismatische frontman Mickael Franci? Niet alleen is hij Italiaans (Cliche? Echt niet!), ook lijkt het wel alsof hij de liefde bedrijft met zijn microfoonstandaard. Wat zal menig vrouw jaloers geweest zijn op dat stomme, stuk ijzer.

Natuurlijk werd er niet alleen gekwijld, gedroomd en in gedachten horizontale activiteiten uitgevoerd met de zanger. Er werd met losse heupen gedanst, wild gesprongen en luid meegezongen. En dat meezingen is nog best moeilijk: de balkanraphiprockers van Mala Vita zingen in vele talen die ze 'Itañol', 'Franglais' en 'Bosniano' noemen.

Hier en daar werd gezegd dat Mala Vita wel eens ruiger heeft opgetreden, maar ach, wat geeft het? Voor echt ruige acts kom je maar naar de aankomende club3voor12/Flevoland op 7 november in De Meester!