Met twee blokken muziek, één aan het begin van de dag en de ander aan het eind, was het aanbod een stuk minder dan de voorgaande edities. Desalniettemin was het niveau nu wel een stuk hoger. Waar je vorig jaar voornamelijk deelnemers had die mee deden om te laten zien wat zij absoluut niet konden, had je ditmaal vrij kundige mensen.

Neem nu Freek van Putten. Een jongen die nog geen zestien jaar oogt, maar wel waanzinnig piano kon spelen. Met het door hemzelf gecomponeerde nmmer “Samen” speelde hij de sterren van de hemel. Alleen was het zo jammer dat er lyrisch niets van klopte. De melodie van de zang kwam niet overeen met het prachtig gespeelde pianospel wat het ritme behoorlijk verstoorde.

Ook opvallend was de band NEE!. Een verzameling van krankzinnige die meededen puur om te rellen. Met het inspeelnummer “Tomaten” wisten zij glansrijk te vertellen hoe dit stuk fruit ons in de gaten hield. Het nummer dat voor de Kunstbende bedoeld was heette “Pittig”. Wat eigenlijk alleen maar bestond uit de tekst “Godverdomme, Jezus Christus” en “kut!”. Zwaar kansloos en bovendien behoorlijk triest.

De winnares van de avond was voor de derde keer op een rij singer/songwriter: Valentina Eleni. Haar nummer was getiteld “De macht van de vrijheid”. Bij het heel eigenzinnig gespeelde nummer werd gebruik gemaakt van een loopstation. Hier heeft zij, met behulp van een soepblik, een heel nummer in elkaar weten te zetten. “Muziek in zijn puurste vorm” zoals het mooi genoemd word. Met buitenlandse kreten en brullen gaat zij stralend door naar de finale die plaats zal vinden in de Melkweg te Amsterdam.