De vrijdagavond had in de BG-22-24 niet beter kunnen beginnen dan met de Amsterdamse band Cosmic Android. Het eerste gitaarakkoord zei genoeg; dit is fantastisch! Zo dacht de rest van het publiek er ook over, ineens stond de zaal vol. Een alles overweldigend, snoeihard, rauw gitaargeluid en drijvende riffs schalden door de smalle woonkamer, getransformeerd tot podium. Terwijl de hoofden voorzichtig op en neer gingen werd snel duidelijk dat zingende bassist Tjø niet was uitgekozen om zijn zangkwaliteiten: een vals en schel gekrijs dat klonk alsof hij dood ging. Maar het gitaargeweld en de strakke ritmes van de vrouw achter het drumstel maakten alles goed.

Het smerige gitaargeluid maakte plaats voor Ape Dirt. In de flyer werden ze aangekondigd met dat ze de BG-22-24 op zijn grondvesten wilden laten trillen, maar de aardbeving van Ape Dirt was van korte duur. De heren verschenen letterlijk eventjes op het podium, in tegenstelling tot wat we van dit trio gewend zijn. De zes nummers die ze speelden, waren dan weer wel een traktatie van fantastische muziek. Snel na het optreden waren de heren onvindbaar, vertrokken. Het was een optreden in de trant van drie keer stoten, tukkie doen. Leek het nou zo kort, of was het echt zo kort? Een ding was zeker, het was een goed optreden, met volwassen nummers en een performance die knipoogt naar die van Nirvana.

Na al het lekkere rauwe gitaargeweld was het ineens tijd om in hogere sferen te komen met SolarCruiser, met ex-Born-Loco-bassist Régis op gitaar. Vooral instrumentale nummers met psychedelische riffs en af en toe een krijs van bassist Sanel, die zo mogelijk nog slechter zong dan de zanger van Cosmic Android. Hij verontschuldigde zich ervoor.
De doorgaans bijna instrumentale nummers waren niet altijd even makkelijk van elkaar te onderscheiden en bezitten eenzelfde soort vlakheid. Opvallend was dat naarmate SolarCruiser langer speelde er minder aandacht voor de band was en meer voor een biertje of een gesprek. Daardoor verving SolarCruiser uiteindelijk de cd-speler en degradeerde tot achtergrondmuziek.

Cosmic Android heeft laten zien dat je met weinig elementen een hele goede sfeer kan neerzetten, ook al rammelt het een beetje. Een echte domper was de snelle verschijning van Ape Dirt; krijgen de heren sterallures of hadden ze hier niks over te zeggen? Over het uithoudingsvermogen van SolarCruiser zal niemand klagen, misschien duurde het wel iets té lang – met schrale plekken tot gevolg. Hoewel dit helemaal geen slechte band is, was het optreden niet heel inspirerend. Het respect dat ze anders wel verdienen kregen ze niet.