Het is een koude middag in Zwolle. Na enig mailverkeer tussen de redactie en Bertolf is er een plek uitgekozen in het hartje van de Overijsselse hoofdstad. Eenmaal op locatie aangekomen, blijkt het restaurant helemaal vol te zitten. “Dan gaan we toch gewoon ergens anders naar binnen waar we wat kunnen drinken?” stelt Bertolf voor. Op zoek naar een leuke plek lopen we al pratend door de winkelstraat. De roots van de zanger komen naar boven als er over Dronten wordt gesproken. “Jij woont in Dronten? Tof!”. Vanaf zijn geboortejaar in 1980 tot 2000 heeft Bertolf ook in Dronten gewoond. “Ik ben verhuisd omdat er niet veel te doen was. Uiteindelijk ben ik naar Zwolle verhuisd, maar daarvoor woonde ik nog zes maanden in Amsterdam. Dat beviel me totaal niet.”

In een café op loopafstand van de eerder afgesproken locatie, verloopt het gesprek zeer gemakkelijk. Bertolf, gekleed in een felblauwe broek en opvallend rood shirt, geniet van een heerlijke dubbele espresso. “Het probleem met Amsterdam is dat het als muzikant niet te doen is. Hoe vroeg of laat je ook vertrekt, je staat altijd in de file.” Dat uiteindelijk voor Zwolle is gekozen, lag voor de hand. “De polder is mooi, ik hou van dat landelijke ervan, het weidse uitzicht. Maar ik heb ook iets met Overijssel. En het grootste deel van mijn familie woont in Overijssel.”

Wat weinigen weten is dat naast Bertolf er nog een andere bekende zanger uit Dronten komt. Paul de Munnik heeft ook een tijd in Dronten gewoond. “Paul heeft als Drontenaar iets bereikt en dat heeft me geïnspireerd.” Paul zingt in zijn moerstaal, maar Bertolf niet. Is hier bewust voor gekozen? “Ik heb in enkele Nederlandstalige bands gezeten, maar Nederlands zingen is niets voor mij. Vroeger heb ik meer naar Engelstalige nummers geluisterd. Er is meer aan de fantasie overgelaten dan in Nederlandstalige teksten. Ook zijn de klanken veel mooier in het Engels.” Bertolf neemt nog een slok van de espresso. Langzamerhand komen we aan bij de eerste cd van hem; For Life. In verschillende recensies wordt de plaat al aangeprezen als ‘de grootste Nederlandse popsensatie van het jaar’ en ‘een nieuwe concurrent van de Nederlandse artiesten’. “Ik heb deze kritieken echt niet verwacht. Er ligt ook een cd bij de Oor dus dat is wel spannend. Het is echt nog even afwachten. En er zijn natuurlijk altijd mensen die over iets wat goed is aangeprezen negatief willen doen. Maar die mensen zijn er altijd.”

Het spreekt voor zich dat Bertolf het verschrikkelijk druk heeft. Naast een optreden bij Giel Beelen en Noorderslag, heeft hij in het voorprogramma van James Morrison in de HMH gespeeld. “Ik ga enigszins goed met alle drukte om. Het is wel vreselijk hectisch. Zelfs het label had het allemaal niet verwacht. Na de release van de cd bij Giel heeft hij het album flink zitten promoten. Gelukkig valt het nog wel te behapstukken.”

Er heeft een flinke tijd in het album gezeten. Vanaf 2004 waren de eerste plannen al gemaakt. “Het begon met demo’s maken met de band ‘the Junes’, want ieder zichzelfrespecterend bandje maakt demo’s. De opnames zijn bij management Agents After All gekomen en uiteindelijk hebben ze een traject gestart om een label te zoeken. Vervolgens in de daarop volgende jaren veel geschreven, waaronder met enkele buitenlandse mensen.”

Het opnemen van de tracks was een behoorlijke reis. “De drums zijn opgenomen in Lobbers in Friesland. Daarna is er een blok opgenomen bij ICP in Brussel, om daarna terug naar Nederland te gaan. Hier hebben we in een anti-kraakwoning in Zwolle de zang opgenomen, om daarna terug naar ICP te gaan voor meer zangopnames. Er volgde nog een dub in Groningen en uiteindelijk is alles afgemixt bij Bulletsound in Hilversum. In drie maanden hebben we zo 17 nummers opgenomen.”

Voor wie goed telt, hoort twaalf nummers op de cd. In het proces hebben enkele tracks het veld moeten ruimen. “Heel erg jammer, want een van mijn persoonlijk favoriete nummers is niet op de cd gekomen. De platenmaatschappij vond het nummer, genaamd ‘Will Come A Day’, te Beatle-esk en wilde voorkomen dat het middelpunt van de cd daar zou komen. Maar op de volgende cd moet en zal het nummer wel komen.”

Na 3 minuut 33 klinkt er op de plaat een instrumentaal stuk. “Het origineel van dat nummer is er net niet opgekomen, maar hebben we als outro gebruikt. Het begon eigenlijk als een running gag. Soms zaten we gewoon lekker te kloten met wat geluidseffecten. Vertraagd afspelen, heel hoog, vreemde dingen en nog veel meer. Uiteindelijk hadden we iets gemaakt en de platenmaatschappij vond het zo leuk, dat ze het toch nog op de cd wilden zetten”.

Achter ieder van de twaalf nummers van ‘For Life’ zit een verhaal. Verreweg het leukste verhaal zit achter het nummer ‘All In The Letter’. Er waren plannen gemaakt om een nummer te schrijven met de bassist van Blur, Alex James. Op Schiphol ontving Bertolf een SMS-bericht van Alex: ‘Looking forward to writing with you’, waarop het smsje ‘I’m looking forward writing with YOU man.’ Enkele momenten later kwam een berichtje terug op Bertolfs toestel met de tekst dat het niet de Alex James van Blur was, ‘als hij dat dacht’. Al met al is Bertolf naar Londen gegaan met in het achterhoofd dat het misschien een grapje was, maar eenmaal aangekomen in de hoofdstad bleek niets minder waar. “Natuurlijk was ik teleurgesteld, maar uiteindelijk heb ik wel het nummer met hem geschreven”.

Plotseling speelt de single ‘Another Day’ door de geluidsboxen in het café. Met een glimlach op het gezicht wordt er meteen gereageerd. “Hé, dat is mijn single!” Natuurlijk komt de vraag naar boven wat de volgende single gaat worden. “Dat mag ik echt niet zeggen van de maatschappij. Naar verwachting komt hij eind februari of eind maart uit. Er zijn al twee clipmakers aan het schrijven en binnenkort kunnen we scenario’s voor de video gaan uitkiezen”. En de toekomst blijft er rooskleurig voor Bertolf uitzien. Hij is al trots op het AJOC festival dat op 31 mei gaat komen. De bevestiging ziet hij nog voor zich. “ ‘Golden Earring en Bertolf bevestigd’. Kijk, dat is toch cool?”