Met een behoorlijk gevuld programma begon de Flavourland-voorronde in Almere vroeg. Erg vroeg. Zat Almere thuis nog uit te buiken? Pijnlijk leeg was De Meester tijdens het eerste optreden: Revolution. Jammer, want daardoor kwam het optreden minder uit de verf. Diverse muziekgenres werden door deze hiphopband gebruikt als ingrediënten voor een eigen brouwsel. Het resultaat is leuk en gevarieerd. Jammer alleen dat de chemie tussen de band en de rappers niet half zo krachtig is als die tussen de muzikanten onderling.
Hoewel de wijzers voorzichtig verder draaiden, was de zaal ook bij de tweede act leeg. Jammer. Zoals het ook jammer was dat Jo geen band had maar een cd’tje. En jammer ook dat de cd-speler niet werkte en er gewacht moest worden op een nieuwe. Oeps, foutje? De omstandigheden waren daarmee voor Jo en zijn achtergrondzangeres wel erg uitdagend. Gelukkig besloot de energieke MC er alsnog het beste van te maken en probeerde hij het afstandelijke publiek mee te krijgen. Hier en daar lukte dat hem zelfs, mede omdat er inmiddels meer publiek binnen druppelde.
Marock&Roll, de uiteindelijk winnaars van de avond, trof dan ook eindelijk een volle zaal. Vers publiek dat vanaf het eerste nummer betoverd werd door een oorstrelende mix van rock en funk. De muziek zat goed in elkaar, de bandleden voelden elkaar lekker aan en de frontman wist het publiek prima in beweging te houden.
Daarna kon het publiek weer even bijkomen. No Can Do had, vergeleken met de rest, bezuinigd op de decibelletjes. Een singer-songwriterduo dat met enkel stemmen en gitaren de aandacht greep en vast hield. Misschien was het gitaarwerk wat simpel en soft, maar de harmonieuze stemgeluiden en pakkende melodieën boden meer dan voldoende compensatie.
Ook Snake in the Mailbox maakte er weer een leuke show van. Het publiek was enthousiast, maar muzikaal was het iets minder sterk. Ritmes veranderden zo nu en dan op schijnbaar willekeurige momenten. Achteraf bleek dat de drummer (door een technische storing) de andere bandleden niet kon horen. Erg jammer, want dit zijn juist de gelegenheden waarin bands zich moeten bewijzen.
Toen Flinq and the Flabbergasted het podium op kwam, gingen er in de zaal wat vragende blikken heen en weer. Wat doen drie 40-plussers op het podium bij een bandjeswedstrijd? Het antwoord werd vrij snel duidelijk: ze kwamen een flinke lading smerige, oude rock-‘n-roll achtergelaten. Smerig in de positieve zin, want rock mag stinken. De drummer van dit trio nam tevens de zang voor zijn rekening. Leuk, apart, maar het ging wel ten koste van de presentatie. De afwezigheid van een frontman werd niet gecompenseerd door de bassist en gitarist – die stonden erbij als een stel standbeelden. Dat neemt echter niet weg dat deze “ouwe rockers” muzikaal dik in orde waren.
De avond werd afgesloten met Five Broken Trees. Dat ze er tijdens het optreden veel plezier in hadden was wel duidelijk: de energie spatte er vanaf. Vooraan werd de harde punk-rock beantwoord met een mosh pit. Achterin leek het publiek de boel vooral ontvlucht te zijn. Misschien niet geheel onterecht.
Uiteindelijk zijn Marock&Roll en No Can Do doorgegaan naar de finale. Daar gaan ze het opnemen tegen Wallnoize, Neighbours Nightmare, Tribal Spirits en Stating the Obviouz. Via een wildcard zal blijken welke laatste band zal meedoen aan de finale.