Ze oogt fragiel. Verscholen achter sluikblonde krullen in een onschuldig meisjesjurkje. Gitta verdwijnt bijna in de zee van cd- en dvd-doosjes van het Platenhuis. Maar schijn bedriegt wanneer de singer-songwriter de vocale aanval opent. Haar begeleidingsband legt een broeierig jazztapijt neer, waarover de Almeerse een bitterzoete bluesstem spreidt. Rauw maar beheerst. Ingehouden woede of voorzichtig geluk. De zes jazzy pareltjes van de EP worden live aangevuld met Put me in a box. Het orgel zet een zoet speeldoospingeltje in maar gaandeweg maakt Gitta er een doos van Pandora van. Een getemde Beth Heart of een ruigere Room Eleven? Gitta is vooral zichzelf, met teksten vol twijfel (Stormy weathers), missen (I remember), vluchtgedrag (Let’s get lost), verlies (Spoons) en meegaan (Go with the flow). Snel schakelend tussen emoties, zoals vrouwen dat kunnen. De titel Confusement Park is, volgens de singer-songwriter, een woordspeling op Amusement Park en het verwarrende, ‘confusing’ leven, zoals ze dat ervoer in de tijd dat ze de teksten schreef. Ze wikkelt er het volgepakte platenhuis mee om haar vingers. Niet in de laatste plaats vanwege haar vaste begeleidingband. Een gorgelend orgel, suizende drums en een jazzy basgitaar zetten de juiste toon voor Gitta’s dromen en nachtmerries. Haar gecontroleerde stembuigingen en mooie key-overgangen verraden de scholing aan de Tilburgse Rockacademie. Gelukkig komen daar niet alleen Krezip- en Stevie Ann-klonen vandaan. Gitta’s faam reikt inmiddels tot diep in Italië, waar ze eind oktober in Napels een kleine tour zal maken. Daarna vertrekt ze voor een half jaar naar Londen voor masterclasses songwriting. Tot die tijd moeten we het doen met haar sfeervolle Confusement Park – verkrijgbaar bij platenhuis ’t Oortje. Na afloop neemt de muze nog ruim de tijd voor een babbeltje en een krabbeltje op het prachtige artwork van de EP. In de gaten houden deze dame!