Op donderdag 30 oktober barstte de bandjescompetitie Make More Music los. De zevende editie, dus inmiddels een traditie. Prettig, want Almere grossiert niet bepaald in tradities en dat is jammer. Jammer alleen dat aan deze traditie de gewoonte kleeft om de eerste voorronde te vergeten. Behalve wat opgetrommelde fans, wat gasten van de organisatie en wat journalistiek was de grote zaal pijnlijk leeg. Ach, belangrijker is dat er de komende weken veel gesproken gaat worden over de leuke verrassingen en oude bekenden die in Make More Music opduiken. Oude bekenden waren er op deze local hero’s-avond inderdaad: zowel Right Next Door als Too Loud For Granny deden vorig jaar mee. Toen gingen de oma-onvriendelijke heren wel door en de buurmannen niet. Dit jaar was dat niet anders, terwijl Right Next Door puik speelde. In ieder geval vol overgave: na de laatste tonen rolde de drummer achterover het podium af. Een finaleplaats waardig, al dacht de jury daar anders over. Met een complimentje (“Lekkere achtergrondmuziek”) was het juryrapport een onnodige stoot onder de gordel. De finaleplaats van Too Loud for Granny was terecht. Een twijfelachtige gitaarsolo van de zanger werd goed gemaakt door diens smetteloze witte outfit, zijn witte gitaar, zijn ongewassen haar (een essentieel aspect in rock-‘n-roll), zijn stropdas in panterprint en het enthousiasme van de band. Too loud for Granny is luid, maar vooral erg vermakelijk. Toch kon geen enkele band tippen aan het overtuigende Marock and Roll, inderdaad geen onbekende. Net als in Flavourland was de act strak, origineel en enthousiast. Met twee nummers overtuigde deze band ook hier de jury om in de finale terug te komen. Het prima gitaarwerk van Almeerder Gerrie droeg daar zeker aan bij. Maar naast kwaliteit heeft elke wedstrijd recht op zijn eigen vreemde eend in de bijt. In dit geval was dat electro-artiest Roland Kuit, ofwel Sinebeats. Wat doet een DJ op een bandjeswedstrijd? De oplossing laadt zich raden: ‘In eerste instantie wist ik niet dat het om een wedstrijd ging, ik wilde gewoon eens iets doen in Almere omdat mijn vriendin hier woont. Toen ik erachter kwam dat het om een wedstrijd ging, dacht ik: ach, waarom ook niet?’ En zo is het maar net. Terecht gaf de jury aan dat het entertainment van VJ Felicia Doornberg goed was. Toch verschool men zich verder achter doelstellingen om doorstroom naar de finale in te dammen: door het ontbreken van bepaalde aspecten (een zieke zanger bijvoorbeeld) werden er op teveel onderdelen geen punten gescoord. De derde finaleplaats ging naar Gematria, een bandje waarvan de modale leeftijd laag ligt. Absoluut een bandje met potentieel, maar nu nog jong, onervaren en domweg te licht. Sowieso komt hun metal wat biceps tekort. Het mag harder, strakker en ruiger: de gitaarpartijen kwamen teveel overeen waardoor ze tegen elkaar wegvielen. Ook de keuze voor de zangers – die sinds een week bij de band zitten – leek nog geen gelukkige. Eenvoudige regels werden overtreden: beweeg vrij op het podium, blijf van de shampoo van je vriendin af. Rock-‘n-roll moet vuig zijn, maar de lange, blonde lokken van de ene zanger deden wel érg sterk aan Garth Algar (Dana Carvey) denken: “Party on Wayne!” De andere zanger moet de discongruentie tussen muziekgenre en voorkomen (A.J.?) nog eens nader bekijken. Maar goed, ze zijn nog jong. En er is potentieel. En gelukkig vond de jury wel dat ze door moesten. Kortom, net als de vorige editie van Make More Music had de eerste voorronde een hoge Diesel-factor, een beetje voorgloeien. Binnenkort wordt er gestart en daarna wordt het scheuren. Wel staat vast dat we Marock And Roll, Too loud for Granny en Gematria in de finale terug zien. Maar eerst nog meer voorrondes. En om de relaxte presentator te quoten: “Dertien november hebben we negen bandjes. Dan wordt het veel drukker, hopelijk…”